Genieten in Saigon
Blijf op de hoogte en volg Marion
17 Februari 2013 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Hoi allemaal
Voor diegenen die hebben gereageerd: bedankt, altijd leuk om te lezen.
Sorry dat er af en toe iets onbegrijpelijks in mijn verslag staat;de tablet herkent teveel tekst en soms heb ik niet in de gaten wat hij ervan maakt :-)
Ik heb volgens mij nu beter opgelet en " de auteur is niet verantwoordelijk voor evt. Fouten vermeld in het verslag".
Donderdag ben ik naar de Notre Dame, het oorlogsmuseum en het Reunification Palace geweest. Vooral het oorlogsmuseum was vrij heftig; foto's, verslagen, oorlogstuig betr de Vietnamese oorlog. Maar ik vind dat je wel iets moet weten over het land waar je bent. Daarom ook ben ik vrijdag naar de Cu Chi tunnels geweest. De tunnels van waaruit de guerilla tegen de Amerikanen vocht; indrukwekkend om te zien. Je kon ook zelf de tunnels in. Op maat gemaakt voor kleine Aziaten, maar het lukte me toch wel om op mijn hurken door het gangenstelsel vooruit te komen, maar een paar honderd meter was wel genoeg voor ongetrainde bovenbeenspieren. Het ondergrondse gangenstelsel is 200 km! Deze excursie was gecombineerd met een bezoek aan Cao Dai tempel in de ochtend. Een heel kleurrijke tempel op 3 uur rijden van Saigon. Maar de tijd vloog voorbij want er was genoeg te zien onderweg. Het eten is hier heerlijk en daarvoor hoef je niet naar een restaurant. Gewoon op straat, aan "kabouterstoeltjes+tafeltjes" en dan voor het toetje weer naar een ander kraampje met verse fruitmix of smoothies. De koffie hoef je ook niet te missen, genoeg keus en alles vers gemalen. Na een paar dagen "westers"ontbijt, heb ik gisteren op aanraden van de eigenaar van het guesthouse ontbeten bij zijn buurvrouw. Haar " keuken" staat in het voorportaaltje van de nagelstudio en het tafeltje met stoeltjes staan in het steegje. Je hebt maar een1 keus: Een grote kom bouillon met verse kruiden en groenten en vlees gewikkeld in velletjes rijstdeeg. Een standaard Vietnamees ontbijt. Het smaakte prima. Met de bus ben ik naar Chinatown gegaan. De namen van de tempels die ik wilde bekijken had ik opgeschreven en met vragen en handgebaren lukte het prima daar te komen waar ik moest zijn. De tempels zijn niet groot maar van binnen toch weer heel anders dan ik hiervoor gezien heb. In 1 tempel was het heel druk, maar geen toerist te bekennen. Iedereen had hele bundels met wierookstokken bij; na een tijdje begonnen je ogen te tranen van de rook. Er stonden ook overal kaarsjes en olielichtjes. De ingang was ook de uitgang, en natuurlijk geen vooruitgang. Rookmelders kun je hier natuurlijk niet plaatsen want die zouden niet stoppen. Dan moet ik even aan Nederland denken waar zoiets onmogelijk zou zijn. Zo ook de veiligheid in het verkeer. Veiligheidsriemen: misschien in de nieuwste auto's, dus zijn er nauwelijks. Kinderzitjes: nergens te zien. Het hele gezin op 1 scooter; het jongste kind voor de bestuurder op het puntje van het zadel of staand en de rest erachter. Ook babies gaan gewoon mee op de scooter. Vanmorgen zag ik een gezin met 5 kinderen op 1 scooter! Wat me ook opvalt is dat steeds meer Aziaten mondkapjes gaan dragen. Voor sommigen is alleen een kopje voor de neus en mond nog niet voldoende. Er zijn ook varianten a la bivakmuts. Je ziet ze in verschillende kleuren met allerlei leuke patroontjes. Ik merk hier trouwens niets van luchtvervuiling, maar ik ben hier maar even. Het zijn in deze stad toch meer dan 3 miljoen! scooters die uitlaatgassen verspreiden. Maar goed dat de hele familie op 1 scooter zit want anders wordt het probleem nog groter. Vanochtend uitgechecked bij "mijn" guesthouse en de taxi genomen naar het hotel dat geboekt is door Spice Roads, de organisatie die de fietstoer organiseert. Het is maar 2.7 km verderop dus op loopafstand maar ik vond dat ik wel een goed excuus had om me in deze hitte met grote rugzak, kleine rugzak en tasje voor "losse rommel" te laten vervoeren zodat ik in stijl bij het hotel arriveerde. Dit was nl. Wel even wat anders. Geen open multifunctionele huiskamer zoals in het guesthouse maar een portier die de toegangsdeur openhoudt naar een grote lobby met verschillende balies waarachter personeel in bedrijfskleding. Met de lift zoef ik omhoog met in mijn kielzog de liftboy die mijn rugzak draagt. Een grote, prachtige kamer met alles erop en eraan en tussen de kamer en de badkamer een glazen wand zodat je vanuit het bad naar de tv kunt kijken. Wel even overdonderd door de verandering, maar wanneer ik weggezakt in de bank met een kop koffie weer nuchter nadenk, weet ik dat dit voor mij wel even een leuke afwisseling is maar toch niet altijd zo zou willen. Je leert het land het beste kennen wanneer je ervaart hoe de doorsnee inwoners leven, en die zie je niet in dit hotel. Vanmiddag ga ik de Jade Tempel bezoeken en om 6 uur vanavond ontmoet ik de gids en de andere deelnemers van de fietser. Ik ben benieuwd wat voor mensen het zijn, maar ze hebben in ieder geval een ding gemeen: FIETSEN!
Voor diegenen die hebben gereageerd: bedankt, altijd leuk om te lezen.
Sorry dat er af en toe iets onbegrijpelijks in mijn verslag staat;de tablet herkent teveel tekst en soms heb ik niet in de gaten wat hij ervan maakt :-)
Ik heb volgens mij nu beter opgelet en " de auteur is niet verantwoordelijk voor evt. Fouten vermeld in het verslag".
Donderdag ben ik naar de Notre Dame, het oorlogsmuseum en het Reunification Palace geweest. Vooral het oorlogsmuseum was vrij heftig; foto's, verslagen, oorlogstuig betr de Vietnamese oorlog. Maar ik vind dat je wel iets moet weten over het land waar je bent. Daarom ook ben ik vrijdag naar de Cu Chi tunnels geweest. De tunnels van waaruit de guerilla tegen de Amerikanen vocht; indrukwekkend om te zien. Je kon ook zelf de tunnels in. Op maat gemaakt voor kleine Aziaten, maar het lukte me toch wel om op mijn hurken door het gangenstelsel vooruit te komen, maar een paar honderd meter was wel genoeg voor ongetrainde bovenbeenspieren. Het ondergrondse gangenstelsel is 200 km! Deze excursie was gecombineerd met een bezoek aan Cao Dai tempel in de ochtend. Een heel kleurrijke tempel op 3 uur rijden van Saigon. Maar de tijd vloog voorbij want er was genoeg te zien onderweg. Het eten is hier heerlijk en daarvoor hoef je niet naar een restaurant. Gewoon op straat, aan "kabouterstoeltjes+tafeltjes" en dan voor het toetje weer naar een ander kraampje met verse fruitmix of smoothies. De koffie hoef je ook niet te missen, genoeg keus en alles vers gemalen. Na een paar dagen "westers"ontbijt, heb ik gisteren op aanraden van de eigenaar van het guesthouse ontbeten bij zijn buurvrouw. Haar " keuken" staat in het voorportaaltje van de nagelstudio en het tafeltje met stoeltjes staan in het steegje. Je hebt maar een1 keus: Een grote kom bouillon met verse kruiden en groenten en vlees gewikkeld in velletjes rijstdeeg. Een standaard Vietnamees ontbijt. Het smaakte prima. Met de bus ben ik naar Chinatown gegaan. De namen van de tempels die ik wilde bekijken had ik opgeschreven en met vragen en handgebaren lukte het prima daar te komen waar ik moest zijn. De tempels zijn niet groot maar van binnen toch weer heel anders dan ik hiervoor gezien heb. In 1 tempel was het heel druk, maar geen toerist te bekennen. Iedereen had hele bundels met wierookstokken bij; na een tijdje begonnen je ogen te tranen van de rook. Er stonden ook overal kaarsjes en olielichtjes. De ingang was ook de uitgang, en natuurlijk geen vooruitgang. Rookmelders kun je hier natuurlijk niet plaatsen want die zouden niet stoppen. Dan moet ik even aan Nederland denken waar zoiets onmogelijk zou zijn. Zo ook de veiligheid in het verkeer. Veiligheidsriemen: misschien in de nieuwste auto's, dus zijn er nauwelijks. Kinderzitjes: nergens te zien. Het hele gezin op 1 scooter; het jongste kind voor de bestuurder op het puntje van het zadel of staand en de rest erachter. Ook babies gaan gewoon mee op de scooter. Vanmorgen zag ik een gezin met 5 kinderen op 1 scooter! Wat me ook opvalt is dat steeds meer Aziaten mondkapjes gaan dragen. Voor sommigen is alleen een kopje voor de neus en mond nog niet voldoende. Er zijn ook varianten a la bivakmuts. Je ziet ze in verschillende kleuren met allerlei leuke patroontjes. Ik merk hier trouwens niets van luchtvervuiling, maar ik ben hier maar even. Het zijn in deze stad toch meer dan 3 miljoen! scooters die uitlaatgassen verspreiden. Maar goed dat de hele familie op 1 scooter zit want anders wordt het probleem nog groter. Vanochtend uitgechecked bij "mijn" guesthouse en de taxi genomen naar het hotel dat geboekt is door Spice Roads, de organisatie die de fietstoer organiseert. Het is maar 2.7 km verderop dus op loopafstand maar ik vond dat ik wel een goed excuus had om me in deze hitte met grote rugzak, kleine rugzak en tasje voor "losse rommel" te laten vervoeren zodat ik in stijl bij het hotel arriveerde. Dit was nl. Wel even wat anders. Geen open multifunctionele huiskamer zoals in het guesthouse maar een portier die de toegangsdeur openhoudt naar een grote lobby met verschillende balies waarachter personeel in bedrijfskleding. Met de lift zoef ik omhoog met in mijn kielzog de liftboy die mijn rugzak draagt. Een grote, prachtige kamer met alles erop en eraan en tussen de kamer en de badkamer een glazen wand zodat je vanuit het bad naar de tv kunt kijken. Wel even overdonderd door de verandering, maar wanneer ik weggezakt in de bank met een kop koffie weer nuchter nadenk, weet ik dat dit voor mij wel even een leuke afwisseling is maar toch niet altijd zo zou willen. Je leert het land het beste kennen wanneer je ervaart hoe de doorsnee inwoners leven, en die zie je niet in dit hotel. Vanmiddag ga ik de Jade Tempel bezoeken en om 6 uur vanavond ontmoet ik de gids en de andere deelnemers van de fietser. Ik ben benieuwd wat voor mensen het zijn, maar ze hebben in ieder geval een ding gemeen: FIETSEN!
-
17 Februari 2013 - 10:50
Simoner:
Hoi Marion
Heel herkenbaar je verhaal over Saigon,de kabouterstoeltjes,de vele stinkende brommers, bij ons was het een sport geworden hoeveel mensen op een brommer, wij zijn tot 6 gekomen, en zelfs een grote koelkast achterop, geen probleem hoor!!!l,geweldig om te zien!
En ja de cu chi tunnels,indrukwekkend he,en eruuuug benauwd daar onder de grond, heel bijz om dit aan eigen lijf te voelen.
Leuk je verhaal te lezen,goede reis verder, en sterkte met het fietsen, stoer hoor!!!
Liefs Simone -
17 Februari 2013 - 11:15
Sanne En Joost:
he tante marion,
wat een mooie avonturen weer! We zijn benieuwd naar de foto's straks!
We krijgen zin om ook weer eens een reis te maken zeg!
Veel plezier met de fietstoer!
groetjes sanne en joost -
17 Februari 2013 - 11:48
Addie:
Hoi Marion, heb het idee dat als ik m'n ogen dicht doe ik je zo door de straat zie lopen en toch ook wel wat je om je heen ziet. Azie het blijft fascineren. Kan me voorstellen dat het een culttuurschok was, het andere hotel. Zoiets als bij ons toen in Venezuelea? Hoop dat je een leuke groep treft, maar zoals je zegt alllemaal fietsers dus dat gaat wel lukken. Veel plezier. -
17 Februari 2013 - 14:06
Evelyn:
Hoi Marion,
Wat fijn om je verhalen weer te lezen! Zo te horen zijn er dingen die nooit veranderen, zoals hoeveel mensen passen er op een scooter. Is oversteken ook nog moeilijk?
Nou zo vast veel plezier met de groep en met het fietsen en hoop binnenkort weer een verhaal van je te lezen.
Groetjes Evelyn -
17 Februari 2013 - 15:04
Corrie:
Hoi Marion,
Het lijkt wel of je al een maand weg ben, wat een belevenissen zeg, ontzettend leuk om te lezen. We hopen dat je een leuke groep reisgenoten krijgt, maar jij past je makkelijk aan dat scheelt. Heel veel plezier met de fietsvakantie. Hopelijk is het niet te warm, genoeg water drinken dat helpt meestal wel een beetje. Heel veel plezier en we hopen snel weer wat van je te horen. Groetjes Corrie en Bert -
18 Februari 2013 - 09:46
Milou:
Hoi Mam,
Al veel meegemaakt, leuk hoor :) Bevalt het goed je tablet mee? Is er op veel plaatsen wifi? Geniet maar gewoon even van de luxe, dan kan je goed uitgerust gaan fietsen. Ik hoop dat het een leuke groep is, maar dat zal vast wel. Heel veel plezier nog en ik lees je snel weer! Xx -
18 Februari 2013 - 13:42
Ineke Overgaag:
Ha die Marion,
Wat leuk dat je zo geniet! In tegenstelling tot de beschreven tunnels hoop ik dat de fietsen wat Europeser zijn ingesteld!! Ik hoop dat je een gezellige groep treft. Komt vast goed enne karren maar!
Hartelijke groet, Ineke -
18 Februari 2013 - 21:03
Van Baelen:
hallo Marion
leuk dat alles alweer naar wens verloopt
wij wensen je veel fietsplezier de komende dagen, samen met de andere mensen van de groep
hopelijk krijg je een geschikte comfortabele fiets om de toer af te maken
Marja en Sjef
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
