EN NU DAN ECHT FIETSEN

Eerst even iets rechtzetten uit mijn vorige verslag. De mondkapjes worden niet gedragen vanwege luchtvervuiling maar men wil niet bruin worden. Hoe lichter de huid, hoe beter! Terwijl de meeste mensen die buiten Azie wonen er vaak veel voorover hebben om een beetje bruin te worden.   Zondagavond heb ik kennisgemaakt met de groep. Allemaal leuke mensen: 3 jonge stellen (1 uit Spanje, 1 uit Australie en 1 uit Nieuw Zeeland), 2 mannen uit Zwitserland, 1 man uit Canada en 1 man die een jaar in Saigon heeft gewerkt en nu in Bangkok gaat wonen  (dit is een Brit). Dus heel divers. Er zijn dus de laatste maand nog 4 personen bijgekomen, waardoor we nu ook 2 gidsen hebben, die ook erg aardig zijn. Na de kennismaking zijn we naar een Japans/Aziatisch restaurant gewandeld. Super chique; tafels gedekt met enkele lagen damast, zilveren bestek, een heleboel personeel, dus....alleen maar toeristen die een hoop geld te besteden hebben. Ik had water bij het eten besteld. Een klein flesje kostte 40.000 VND en daar kwam nog 4.000VND voor de bediening bij. In mijn guesthouse had ik een 2 literfles voor 6000 VND. Ik proef het verschil niet. Het eten was heerlijk, haute cuisine, dat dan weer wel.   Maandagochtend zijn we met de bus naar een plek gereden zo,n 1,5 uur buiten Saigon. Daar stonden de fietsen klaar. Het zijn goede mountainbikes en er is al rekening gehouden met voor iedereen de geschikte framehoogte. Het is maar goed dat ik niet mijn eigen fiets heb meegenomen want ik denk dat ik de eerste kilometer al een lekke band zou hebben gehad! De weg is zodanig dat je echt wel een mountainbike nodig hebt: onverhard met veel grote stenen of half verhard met veel kuilen, betonplaten die nogal eens verbrokkeld zijn, maar ook af en toe asfalt. We rijden vnl over wegen/paden waar geen auto's over kunnen dus alleen scooters en fietsen. p bij een informatiepunt over de oorlog tegen de Rode Khmer en rijden langs de Killing Fields van Vietnam. Dag vier nemen we de speedferry naar  Pnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Bij de douane van Vietnam moeten we even aan land voor een visum voor Cambodja en een stempel  als bewijs dat we "uitgecheckt" zijn, dan weer even varen naar de plek waar de Cambodjaanse douane zit voor een stempel van binnenkomst. Na een uur of 5 varen komen we aan in Pnom  Penh.Na de lunch bezoeken we het Genocide museum met informatie ten tijde van het regime van Pol Pot en gaan we naar de plek Killing Fields net buiten Pnom Penh. Zowel in Vietnam als in Cambodja was er nog niet zo heel lang geleden oorlog.   In Cambodja hebben we weer andere gidsen en andere gidsen fietsen. We hadden niets te klagen over de gidsen en fietsen in Vietnam, maar Cambodja is nog beter! De vijfde dag fietsen we in de omgeving van Pnom Penh  en bezoeken onderweg een tempelcomplex en Oudong Mountain waar 509 treden naar boven klimmen. Na een picknick-lunch gaan we terug naar het hotel en trekt iedereen 's-middags zijn eigen plan. Ik maak een wandelroute die langs de meeste bezienswaardigheden van de stad ier die de grens vormt tussen Vietnam en  Cambodja. We maken een korte stop bij een informatiepunt over de oorlog tegen de Rode Khmer en rijden langs de Killing Fields van Vietnam. Dag vier nemen we de speedferry naar  Pnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Bij de douane van Vietnam moeten we even aan land voor een visum voor Cambodja en een stempel  als bewijs dat we "uitgecheckt" zijn, dan weer even varen naar de plek waar de Cambodjaanse douane zit voor een stempel van binnenkomst. Na een uur of 5 varen komen we aan in Pnom  Penh.Na de lunch bezoeken we het Genocide museum met informatie ten tijde van het regime van Pol Pot en gaan we naar de plek Killing Fields net buiten Pnom Penh. Zowel in Vietnam als in Cambodja was er nog niet zo heel lang geleden oorlog.   In Cambodja hebben we weer andere gidsen en andere gidsen fietsen. We hadden niets te klagen over de gidsen en fietsen in Vietnam, maar Cambodja is nog beter! De vijfde dag fietsen we in de omgeving van Pnom Penh  en bezoeken onderweg een tempelcomplex en Oudong Mountain waar 509 treden naar boven klimmen. Na een picknick-lunch gaan we terug naar het hotel en trekt iedereen 's-middags zijn eigen plan. Ik maak een wandelroute die langs de meeste bezienswaardigheden van de stad ier die de grens vormt tussen Vietnam en  Cambodja. We maken een korte stop bij een informatiepunt over de oorlog tegen de Rode Khmer en rijden langs de Killing Fields van Vietnam. Dag vier nemen we de speedferry naar  Pnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Bij de douane van Vietnam moeten we even aan land voor een visum voor Cambodja en een stempel  als bewijs dat we "uitgecheckt" zijn, dan weer even varen naar de plek waar de Cambodjaanse douane zit voor een stempel van binnenkomst. Na een uur of 5 varen komen we aan in Pnom  Penh.Na de lunch bezoeken we het Genocide museum met informatie ten tijde van het regime van Pol Pot en gaan we naar de plek Killing Fields net buiten Pnom Penh. Zowel in Vietnam als in Cambodja was er nog niet zo heel lang geleden oorlog.   In Cambodja hebben we weer andere gidsen en andere gidsen fietsen. We hadden niets te klagen over de gidsen en fietsen in Vietnam, maar Cambodja is nog beter! De vijfde dag fietsen we in de omgeving van Pnom Penh  en bezoeken onderweg een tempelcomplex en Oudong Mountain waar 509 treden naar boven klimmen. Na een picknick-lunch gaan we terug naar het hotel en trekt iedereen 's-middags zijn eigen plan. Ik ma 18 februari Eerst even iets rechtzetten uit mijn vorige verslag. De mondkapjes worden niet gedragen vanwege luchtvervuiling maar men wil niet bruin worden. Hoe lichter de huid, hoe beter! Terwijl de meeste mensen die buiten Azie wonen er vaak veel voorover hebben om een beetje bruin te worden.   Zondagavond heb ik kennisgemaakt met de groep. Allemaal leuke mensen: 3 jonge stellen (1 uit Spanje, 1 uit Australie en 1 uit Nieuw Zeeland), 2 mannen uit Zwitserland, 1 man uit Canada en 1 man die een jaar in Saigon heeft gewerkt en nu in Bangkok gaat wonen  (dit is een Brit). Dus heel divers. Er zijn dus de laatste maand nog 4 personen bijgekomen, waardoor we nu ook 2 gidsen hebben, die ook erg aardig zijn. Na de kennismaking zijn we naar een Japans/Aziatisch restaurant gewandeld. Super chique; tafels gedekt met enkele lagen damast, zilveren bestek, een heleboel personeel, dus....alleen maar toeristen die een hoop geld te besteden hebben. Ik had water bij het eten besteld. Een klein flesje kostte 40.000 VND en daar kwam nog 4.000VND voor de bediening bij. In mijn guesthouse had ik een 2 literfles voor 6000 VND. Ik proef het verschil niet. Het eten was heerlijk, haute cuisine, dat dan weer wel.   Maandagochtend zijn we met de bus naar een plek gereden zo,n 1,5 uur buiten Saigon. Daar stonden de fietsen klaar. Het zijn goede mountainbikes en er is al rekening gehouden met voor iedereen de geschikte framehoogte. Het is maar goed dat ik niet mijn eigen fiets heb meegenomen want ik denk dat ik de eerste kilometer al een lekke band zou hebben gehad! De weg is zodanig dat je echt wel een mountainbike nodig hebt: onverhard met veel grote stenen of half verhard met veel kuilen, betonplaten die nogal eens verbrokkeld zijn, maar ook af en toe asfalt. We rijden vnl over wegen/paden waar geen auto's over kunnen dus alleen scooters en fietsen. De eerste dag bezoeken we eerst een tempelcomplex en rijden dan  langs plantages met kokosbomen en kleine bedrijfjes die alles van de kokosboom verwerken. De tweede dag langs de rijstvelden. Na de lunch kunnen we nog even over de lokale markt. We zijn echt een bezienswaardigheid in onze fietskleding. Volgens mij komen hier alleen buitenlanders die een fietstoer maken. Overal waar we voorbijfietsen worden we toegeroepen met "hello", wordt er gezwaaid  en als het lukt een "high five" gegeven. De kinderen komen naar ons toegehold. Iedereen is erg enthousiast. De derde dag gaan we 's morgens om 7 uur eerst met een boot naar een floating market en vervolgens een paar uur in de bus verder. Daarna fietsen we richting de Cambodjaanse grens en volgen dan een tijd een rivier die de grens vormt tussen Vietnam en  Cambodja. We maken een korte stop bij een informatiepunt over de oorlog tegen de Rode Khmer en rijden langs de Killing Fields van Vietnam. Dag vier nemen we de speedferry naar  Pnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Bij de douane van Vietnam moeten we even aan land voor een visum voor Cambodja en een stempel  als bewijs dat we "uitgecheckt" zijn, dan weer even varen naar de plek waar de Cambodjaanse douane zit voor een stempel van binnenkomst. Na een uur of 5 varen komen we aan in Pnom  Penh.Na de lunch bezoeken we het Genocide museum met informatie ten tijde van het regime van Pol Pot en gaan we naar de plek Killing Fields net buiten Pnom Penh. Zowel in Vietnam als in Cambodja was er nog niet zo heel lang geleden oorlog.   In Cambodja hebben we weer andere gidsen en andere gidsen fietsen. We hadden niets te klagen over de gidsen en fietsen in Vietnam, maar Cambodja is nog beter! De vijfde dag fietsen we in de omgeving van Pnom Penh  en bezoeken onderweg een tempelcomplex en Oudong Mountain; 509 treden naar boven klimmen. Na een picknick-lunch gaan we terug naar het hotel en trekt iedereen voor de rest van de dag zijn eigen plan. Ik maak een wandelroute die langs de meeste bezienswaardigheden van de stad voert. Zaterdag was een lange reisdag van 6 uur in de bus en het laatste stuk van 40 km fietsen naar Siem Reap. Onderweg hebben we een lokale markt bezocht waar men gekruide gefrituurde tarantula (grote spin), krekels, sprinkhanen en andere insekten kon kopen. Onze gids kocht een zakje krekels en liet het ons proeven. De tegenstellingen in Cambodja zijn groot: een bouwvallig hutje naast een nieuw stenen huis en Siem Reap met een centrum van alleen maar hotels, guesthouses, restaurantjes en bars waar alle toeristen verblijven die naar het temelcomplex Angkor Wat gaan. We zijn 3 nachten in Siem Reap en fietsen naar de diverse tempels en stoppen onderweg bij mensen die manden vlechten en suikergoed maken van palmvruchten. Het is alleen mogelijk om dollars te pinnen in Cambodja en alles wordt ook geprijsd in dollars. Wanneer je minder dan een dollar terug moet krijgen wordt dat in Cambodjaanse Riel betaald. Morgen is geen fietsdag. We gaan een stuk met de boot, via de floating market en dan verder met de 2  busjes. Er is namelijk te weinig water in de rivier om een lange boottocht te maken. Hierover meer in mijn volgende verslag. Groetjes Marion