LangTang Trekking
Blijf op de hoogte en volg Marion
14 Oktober 2008 | Verenigde Staten, Los Angeles
Hier dan weer een teken van leven van mij na ong. 2 weken. Had gisteren mijn verslag al voor de helft klaar (heb een uur zitten typen) en toen viel de stroom uit dus... weg verslag! Nu dus maar een nieuwe poging. Heb nu maar gebruik gemaakt van het maken van een concept in mijn email-account en hier is dan het resultaat.
LANGTANG TREK 4 T/M 12 OKTOBER
Zondag 4 oktober stond ik om kwart voor 7 op het Naya Bus Station van Kathmandu waar Ram, mijn gids al stond te wachten. Met een lokale bus zijn we naar Syabrubesie gegaan. Dit ligt 135 km. ten noordoosten van Kathmandu maar de bus moet over vnl. onverharde smalle wegen slingerend door de bergen en we zijn 9 uur onderweg geweest.
(Dit is wel incl. lunchpauze waarvoor de bus gewoon een half uur stopt in een plaatsje met verschillende eetgelegenheden.)
De meeste zitplaatsen waren al gereserveerd door toeristen die een trekking geboekt hadden en hun gidsen en porters. Denk niet dat dit betekent dat er geen passagiers meer bijkomen!! De lokale bevolking moet ook met dezelfde bus mee en vanwege Daishan festival waren er veel mensen op familiebezoek geweest, die vandaag weer terug naar huis gingen. Het gangpad stond al helemaal vol maar "vol" kennen ze in Azie niet; er kunnen er altijd meer bij: op de bus, hangend aan de zijtrap en de achtertrap aan de buitenkant van de bus. Ik denk dat er wel zo'n honderd passagiers meereisden en dan niet te vergeten dat er ook nog bagage mee moest. In het gangpad en onder de banken
had iemand ook nog een paar grote zakken uien weggestouwd en op een gegeven moment kwam er ook nog een vrouw met een grote bundel hooi naar binnen. Ik zat al te wachten tot de volgende stop en er iemand met een geit zou binnenkomen maar zover kwam het niet. De weg was vol met haarspeldbochten langs diepe afgronden en de bus helde flink over. Ik zat aan de raamkant en had mijn noodplan al klaar: mijn camera het raam uit en er dan zelf snel achteraan. Gelukkig was dit niet nodig. We hadden een kundige chauffeur die ons heelhuids op de plaats van bestemming bracht.
In de bus zat een duitse vrouw die net zoals ik alleen op pad was. Zij had een porter/gids. Haar trekking-schema was gelijk aan het mijne tot mijn een na laatste dag. Zij had een trekking van 14 dagen. Met z'n 4-en zijn we op zoek gegaan naar een overnachtingsadres.
Maandag 5 oktober
De volgende ochtend besloten we samen verder te gaan. Onze bestemming was Lamahotel op 2480 m. Dit is een verzameling guesthouses.
Het weer was goed. Al vrij snel moesten we de rivier over via een grote hangbrug aan staalkabels en er zouden er nog een heleboel meer volgen. Het was een vrij pittige klim, vaak via stenen traptreden allemaal verschillend in hoogte en breedte.
Ik had besloten mijn bagage zelf te dragen en dat viel gelukkig erg mee.
In de middag begon het te regenen en we komen drijfnat aan in ons volgende guesthouse. Zowat alle guesthouses hebben solar shower. Goed voor het milieu maar wanneer de zon niet schijnt......heb je een koude douche!! Dat was de dag ervoor ook al maar dat had weer te maken met het ontbreken van electriciteit.
Geen nood, in de gezamenlijke ruimte staat een kachel waar iedereen omheen kan zitten. Aan het plafond hangen waslijnen dus ook kleren drogen is geen probleem (tenzij je er bezwaar tegen hebt dat deze gratis een "rook-behandeling" krijgen.
Langs de wanden staan banken die vaak 's nachts gebruikt worden als slaapplaats voor de gidsen en de porters. Lange tafels ervoor en de gezamenlijke ruimte is meteen eetgelegenheid.
Dinsdag 6 oktober
De volgende tocht gaat naar LangTang op 3430 m.
Het regent weer en omdat we maar 6 uur hoeven te lopen wachten we totdat het wat minder hard regent. Inmiddels zijn de paden erg modderig geworden en lijken soms kleine riviertjes. Ook de watervalletjes vanaf de bergen worden steeds talrijker. Omdat we hoger in de bergen zijn lijkt het alsof we in de wolken lopen en hebben dus nauwelijks uitzicht. In een restaurantje onderweg brandt de kachel roodgloeiend en kunnen we even onze jas drogen. Ook de rest van de middag blijft het regenen en de weersverwachting geeft geen verbetering. Voorlopig dus geen warme douche.
's Avonds hebben we diner bij kaarslicht want er is tijdelijk geen stroom.
Woensdag 7 oktober
Het wordt een korte tocht naar Kyangjing Gompa op 3800 m. hoogte. Het heeft de hele nacht geregend dus de paden zijn nog slechter geworden maar voor de lunch zijn we op de plaats van bestemming. Jammer genoeg regent het 's middags weer. Het plan om zonder bagage vanuit het guesthouse een stuk hogerop te gaan wordt niet uitgevoerd.
We vermaken ons met kaarten, lezen en zomaar rond de kachel zitten en kletsen met de andere trekkers die overal vandaan komen: er zijn veel Duitsers, Fransen en Israelieten, Nederlanders zijn ver in de minderheid.
Donderdag 8 oktober
Eigenlijk zou dit een "rustdag" zijn om de omgeving te verkennen en vanwege het mooie uitzicht. Maar het weer is nog steeds niet verbeterd. Omdat we zo hoog zitten is op een afstand van 500 m. de regen veranderd in sneeuw en is het vrij koud voor de tijd van het jaar. Gelukkig zijn de wolken tussen de bergen weggetrokken en kunnen we in de ochtend de besneeuwde bergtoppen zien.
We besluiten de rustdag over te slaan en weer af te dalen naar Lamahotel. Het regent gelukkig niet meer zoveel en zien nu wat op de heenweg achter de wolken verscholen lag. Ik raak al gewend aan de koude douche. Wanneer ik 's nachts geritsel hoor en ineens iets op mijn slaapzak voel besef ik dat ik niet alleen in de slaapkamer ben. Snel pak ik de zaklamp en ben nog net op tijd om een muis weg te zien glippen.
Vrijdag 9 oktober
Het was een heldere nacht en we vertrekken onder een helderblauwe lucht met zicht op besneeuwde bergtoppen. Vandaag moeten we weer een heel stuk afdalen, dan de rivier oversteken om vervolgens weer te klimmen naar Thulo Syabru op 2230 m waar we rond half 2 in de middag aankomen. Het is een klein dorpje met een Boedhistische gebedsruimte. De beheerder geeft ons een rondleiding. Ons guesthouse heeft een warme douche en 's avonds hebben we electriciteit. Wat een luxe!!
Zaterdag 10 oktober
Vandaag moeten we helemaal naar de top van de berg en daarna weer een stukje afdalen om Sing Gompa te bereiken dat op 3300 m hoogte ligt. Het is prachtig weer en kijken uit op de bergketen die de grens tussen Nepal en Tibet vormt.
In Sing Gompa is een bedrijfje dat kaas maakt van Yak-melk en de kaas ook ter plekke verkoopt. Van al dat wandelen krijg je trek en Yak-kaas is dan erg welkom. In ons guesthouse leven 5 generaties. Overovergrootmoeder is 101 jaar!
Zondag 11 oktober
Vandaag de laatste trekkingdag en nu alleen met "mijn" gids. Mijn medereizigster gaat de andere kant op. Het is zowat de hele tijd dalen en om 11 uur zijn we al op de plaats van bestemming: Dunche - 1960 m.
's-Middags is er genoeg tijd om wat rond te kijken en even de mail te checken want hier is weer contact mogelijk met de "bewoonde" wereld. Jammer genoeg heb ik met mijn mobiel nog steeds geen bereik.
Maandag 12 oktober
De bus naar Kathmandu vertrekt om 7 uur. Het is nu minder druk in de bus maar het hele gangpad ligt vol met grote zakken aardappelen zodat het merendeel van de passagiers die moeten staan opgepropt staan voorin de bus of bovenop de aardappelen staan en zitten.
De lunchgelegenheid is niet optimaal. In de toilet is geen licht maar ik denk niet dat ik dat zo erg vind. Het is er zo glibberig: ik wil niet weten hoe het eruit ziet!
Rond half 3 zijn we weer in Kathmandu. Na nog even wat thee drinken neem ik afscheid van de gids die me vertelt dat ik de volgende dag naar het reisbureau moet gaan: ze reiken een certificaat uit aan iedereen die de trek volbrengt.
Het certificaat ziet er erg officieel uit met pasfoto, stempel en handtekening.
Een herinnering aan een goede trekking met leuke ervaringen en ontmoetingen met mensen uit allerlei landen!
Het zal niet de laatste zijn. Wie gaat er de volgende keer mee??
groetjes Marion
LANGTANG TREK 4 T/M 12 OKTOBER
Zondag 4 oktober stond ik om kwart voor 7 op het Naya Bus Station van Kathmandu waar Ram, mijn gids al stond te wachten. Met een lokale bus zijn we naar Syabrubesie gegaan. Dit ligt 135 km. ten noordoosten van Kathmandu maar de bus moet over vnl. onverharde smalle wegen slingerend door de bergen en we zijn 9 uur onderweg geweest.
(Dit is wel incl. lunchpauze waarvoor de bus gewoon een half uur stopt in een plaatsje met verschillende eetgelegenheden.)
De meeste zitplaatsen waren al gereserveerd door toeristen die een trekking geboekt hadden en hun gidsen en porters. Denk niet dat dit betekent dat er geen passagiers meer bijkomen!! De lokale bevolking moet ook met dezelfde bus mee en vanwege Daishan festival waren er veel mensen op familiebezoek geweest, die vandaag weer terug naar huis gingen. Het gangpad stond al helemaal vol maar "vol" kennen ze in Azie niet; er kunnen er altijd meer bij: op de bus, hangend aan de zijtrap en de achtertrap aan de buitenkant van de bus. Ik denk dat er wel zo'n honderd passagiers meereisden en dan niet te vergeten dat er ook nog bagage mee moest. In het gangpad en onder de banken
had iemand ook nog een paar grote zakken uien weggestouwd en op een gegeven moment kwam er ook nog een vrouw met een grote bundel hooi naar binnen. Ik zat al te wachten tot de volgende stop en er iemand met een geit zou binnenkomen maar zover kwam het niet. De weg was vol met haarspeldbochten langs diepe afgronden en de bus helde flink over. Ik zat aan de raamkant en had mijn noodplan al klaar: mijn camera het raam uit en er dan zelf snel achteraan. Gelukkig was dit niet nodig. We hadden een kundige chauffeur die ons heelhuids op de plaats van bestemming bracht.
In de bus zat een duitse vrouw die net zoals ik alleen op pad was. Zij had een porter/gids. Haar trekking-schema was gelijk aan het mijne tot mijn een na laatste dag. Zij had een trekking van 14 dagen. Met z'n 4-en zijn we op zoek gegaan naar een overnachtingsadres.
Maandag 5 oktober
De volgende ochtend besloten we samen verder te gaan. Onze bestemming was Lamahotel op 2480 m. Dit is een verzameling guesthouses.
Het weer was goed. Al vrij snel moesten we de rivier over via een grote hangbrug aan staalkabels en er zouden er nog een heleboel meer volgen. Het was een vrij pittige klim, vaak via stenen traptreden allemaal verschillend in hoogte en breedte.
Ik had besloten mijn bagage zelf te dragen en dat viel gelukkig erg mee.
In de middag begon het te regenen en we komen drijfnat aan in ons volgende guesthouse. Zowat alle guesthouses hebben solar shower. Goed voor het milieu maar wanneer de zon niet schijnt......heb je een koude douche!! Dat was de dag ervoor ook al maar dat had weer te maken met het ontbreken van electriciteit.
Geen nood, in de gezamenlijke ruimte staat een kachel waar iedereen omheen kan zitten. Aan het plafond hangen waslijnen dus ook kleren drogen is geen probleem (tenzij je er bezwaar tegen hebt dat deze gratis een "rook-behandeling" krijgen.
Langs de wanden staan banken die vaak 's nachts gebruikt worden als slaapplaats voor de gidsen en de porters. Lange tafels ervoor en de gezamenlijke ruimte is meteen eetgelegenheid.
Dinsdag 6 oktober
De volgende tocht gaat naar LangTang op 3430 m.
Het regent weer en omdat we maar 6 uur hoeven te lopen wachten we totdat het wat minder hard regent. Inmiddels zijn de paden erg modderig geworden en lijken soms kleine riviertjes. Ook de watervalletjes vanaf de bergen worden steeds talrijker. Omdat we hoger in de bergen zijn lijkt het alsof we in de wolken lopen en hebben dus nauwelijks uitzicht. In een restaurantje onderweg brandt de kachel roodgloeiend en kunnen we even onze jas drogen. Ook de rest van de middag blijft het regenen en de weersverwachting geeft geen verbetering. Voorlopig dus geen warme douche.
's Avonds hebben we diner bij kaarslicht want er is tijdelijk geen stroom.
Woensdag 7 oktober
Het wordt een korte tocht naar Kyangjing Gompa op 3800 m. hoogte. Het heeft de hele nacht geregend dus de paden zijn nog slechter geworden maar voor de lunch zijn we op de plaats van bestemming. Jammer genoeg regent het 's middags weer. Het plan om zonder bagage vanuit het guesthouse een stuk hogerop te gaan wordt niet uitgevoerd.
We vermaken ons met kaarten, lezen en zomaar rond de kachel zitten en kletsen met de andere trekkers die overal vandaan komen: er zijn veel Duitsers, Fransen en Israelieten, Nederlanders zijn ver in de minderheid.
Donderdag 8 oktober
Eigenlijk zou dit een "rustdag" zijn om de omgeving te verkennen en vanwege het mooie uitzicht. Maar het weer is nog steeds niet verbeterd. Omdat we zo hoog zitten is op een afstand van 500 m. de regen veranderd in sneeuw en is het vrij koud voor de tijd van het jaar. Gelukkig zijn de wolken tussen de bergen weggetrokken en kunnen we in de ochtend de besneeuwde bergtoppen zien.
We besluiten de rustdag over te slaan en weer af te dalen naar Lamahotel. Het regent gelukkig niet meer zoveel en zien nu wat op de heenweg achter de wolken verscholen lag. Ik raak al gewend aan de koude douche. Wanneer ik 's nachts geritsel hoor en ineens iets op mijn slaapzak voel besef ik dat ik niet alleen in de slaapkamer ben. Snel pak ik de zaklamp en ben nog net op tijd om een muis weg te zien glippen.
Vrijdag 9 oktober
Het was een heldere nacht en we vertrekken onder een helderblauwe lucht met zicht op besneeuwde bergtoppen. Vandaag moeten we weer een heel stuk afdalen, dan de rivier oversteken om vervolgens weer te klimmen naar Thulo Syabru op 2230 m waar we rond half 2 in de middag aankomen. Het is een klein dorpje met een Boedhistische gebedsruimte. De beheerder geeft ons een rondleiding. Ons guesthouse heeft een warme douche en 's avonds hebben we electriciteit. Wat een luxe!!
Zaterdag 10 oktober
Vandaag moeten we helemaal naar de top van de berg en daarna weer een stukje afdalen om Sing Gompa te bereiken dat op 3300 m hoogte ligt. Het is prachtig weer en kijken uit op de bergketen die de grens tussen Nepal en Tibet vormt.
In Sing Gompa is een bedrijfje dat kaas maakt van Yak-melk en de kaas ook ter plekke verkoopt. Van al dat wandelen krijg je trek en Yak-kaas is dan erg welkom. In ons guesthouse leven 5 generaties. Overovergrootmoeder is 101 jaar!
Zondag 11 oktober
Vandaag de laatste trekkingdag en nu alleen met "mijn" gids. Mijn medereizigster gaat de andere kant op. Het is zowat de hele tijd dalen en om 11 uur zijn we al op de plaats van bestemming: Dunche - 1960 m.
's-Middags is er genoeg tijd om wat rond te kijken en even de mail te checken want hier is weer contact mogelijk met de "bewoonde" wereld. Jammer genoeg heb ik met mijn mobiel nog steeds geen bereik.
Maandag 12 oktober
De bus naar Kathmandu vertrekt om 7 uur. Het is nu minder druk in de bus maar het hele gangpad ligt vol met grote zakken aardappelen zodat het merendeel van de passagiers die moeten staan opgepropt staan voorin de bus of bovenop de aardappelen staan en zitten.
De lunchgelegenheid is niet optimaal. In de toilet is geen licht maar ik denk niet dat ik dat zo erg vind. Het is er zo glibberig: ik wil niet weten hoe het eruit ziet!
Rond half 3 zijn we weer in Kathmandu. Na nog even wat thee drinken neem ik afscheid van de gids die me vertelt dat ik de volgende dag naar het reisbureau moet gaan: ze reiken een certificaat uit aan iedereen die de trek volbrengt.
Het certificaat ziet er erg officieel uit met pasfoto, stempel en handtekening.
Een herinnering aan een goede trekking met leuke ervaringen en ontmoetingen met mensen uit allerlei landen!
Het zal niet de laatste zijn. Wie gaat er de volgende keer mee??
groetjes Marion
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
