o0o0o/Niet mee / toch weer wel / haasten / wachten
Door: marionmaassluis
Blijf op de hoogte en volg Marion
09 Mei 2012 | Verenigde Staten, Scottsdale
Met ons gaat alles goed. We hebben het erg leuk. De titel van dit verslag roept wellicht wat vragen op maar dat wordt straks wel duidelijk.
Zoals al vermeld in mijn vorig verslagje konden we van huis uit voor Mo geen boarding pass uitprinten voor de vlucht vanuit London naar Los Angeles en moesten we hiervoor naar de balie op Schiphol.Gelukkig verliep dit zonder problemen. Op Londen Heathrow kwam er wel een kink in de kabel. De medewerkster van British Airways kon mijn Esta-registratie (soort visum wat nodig is voor de Verenigde Staten niet in het systeem vinden. De anderen waren al door de controle terwijl men al een paar keer geprobeerd had mijn registratie op te roepen, helaas zonder resultaat. Mijn paapoortnummer kwam niet voor in het systeem. Ik had bij mijn registratie een O ingetikt maar het bleek een 0 te moeten zijn. Dus de registratie klopte niet en zonder registratie mag je niet met de vlucht mee. Er was niet genoeg tijd om nog snel de Esta te regelen zodat ik toch met de rest mee kon. Ik kon overgeboekt worden naar een vlucht die 4 uur later vertrok. In die 4 uur kon ik dan de Esta regelen. Ik kon Marjolijn en Mo nog terugroepen om dit met hen te bespreken. We konden niet met z'n allen de latere vlucht nemen omdat er niet genoeg stoelen beschikbaar waren en voor de rest alles al afgerond was. De mevrouw aan de balie vond het allemaal heel sneu dat ik alleen achter moest blijven en heeft er 2 collega's bijgeroepen om te proberen vanaf de eigen computer te proberen de Esta te regelen. Het was wel een race tegen de klok want er was heel weinig tijd. Ze heeft de gate gebeld en de situatie doorgegeven en gevraagd op mij te wachten, mocht alles toch nog rond komen. Het was voor hen ook een uitdaging om het voor elkaar te krijgen. Het lukte en ik mocht via de "fast track" naar de douane-controle waar ik ook weer voorrang kreeg. Toen werd het rennen naar de lift,naar beneden, met de shuttle naar de gate, 2 hele lange roltrappen weer naar boven rennen en vervolgens naar de gate. Die was natuurlijk al gesloten maar ze hadden op mij gewacht. We waren hartstikke blij dat we toch met z'n allen verder konden reizen. Het bleek dat de rest ook oponthoud had gehad omdat Mo nog even bij de douane wat vragen moest beantwoorden en ook nog hadden moeten haasten omdat ze dachten veel meer tijd te hebben dan in werkelijkheid het geval was. Uiteindelijk moesten we toch nog een hele tijd wachten voordat het vliegtuig vertrok omdat er een veiligheids-oefening was ivm de komende Olympische Spelen. De vlucht verliep prima. Ik was heel benieuwd of mijn bagage wel meegekomen zou zijn omdat ik eigenlijk overgeboekt was naar de latere vlucht en toen toch wel weer met de oorspronkelijke vlucht meekon. Ik had geluk, mijn bagage was er maar ..... de koffer van Milou was niet meegekomen. We dachten dat ze de verkeerde koffer eruit gehaald hadden maar naderhand bleek dat mijn label aan de koffer van Milou vastgemaakt was. Bij de bagage-afhandeling bleek men al op de hoogte te zijn en men verzekerde dat de koffer met het volgende vliegtuig mee zou komen en afgeleverd zou worden in het hotel waar we die nacht zouden verblijven. Als vergoeding kreeg Milou een creditcard met een saldo van $ 50,00; nu vond Milou het wel weer wat minder vervelend. Nu ook dat weer afgehandeld was konden we met de bagage naar "de laatste ronde". We hadden in het vliegtuig formulieren gekregen om in te vullen. Als gezin hoefde je maar 1 formulier in te vullen dus ik heb het namens Dennis, Youri, Milou en mijzelf ingevuld. O.a. dat we voedsel en fruit bijhadden. Het voedsel was geen probleem maar ik had ook nog 3 appels bij en dat bleek een groot probleem. Dat mocht helemaal niet!!! We konden die appels niet zomaar bij de douane achterlaten, nee we moesten met ons 4-er met alle bagage aansluiten in een lange rij waar mensen (veelal kleine Aziaten) stonden met grote dozen (bijna zo groot als zij zelf waren). Alles moest door een scanner.
Mo en Marjolijn mochten daar niet blijven wachten en moesten doorlopen.
Na een klein half uurtje konden we naar het autoverhuurbedrijf. Maar ook daar ging het niet al te vlot.
Het was al wel half 8 voordat we daar weg waren. Na wat omzwervingen waren
we daar om half 9. Nu maar hopen dat de koffer snel gebracht zou worden. De jongen aan de balie vertelde dat dat waarschijnlijk pas om half 3 in de nacht zou zijn. Milou had er geen goed gevoel bij. Na een paar uurtjes slapen was mijn slaap over en ben ik om kwart over 3 naar de nachtportier gegaan om te informeren naar de koffer en ja hoor, die was er gelukkig. We konden met een gerust hart verder slapen.
Wanneer alle dagen van deze vakantie verlopen zoals deze dan worden het wel hele lange verslagen!!
Groetjes van ons allemaal.
Zoals al vermeld in mijn vorig verslagje konden we van huis uit voor Mo geen boarding pass uitprinten voor de vlucht vanuit London naar Los Angeles en moesten we hiervoor naar de balie op Schiphol.Gelukkig verliep dit zonder problemen. Op Londen Heathrow kwam er wel een kink in de kabel. De medewerkster van British Airways kon mijn Esta-registratie (soort visum wat nodig is voor de Verenigde Staten niet in het systeem vinden. De anderen waren al door de controle terwijl men al een paar keer geprobeerd had mijn registratie op te roepen, helaas zonder resultaat. Mijn paapoortnummer kwam niet voor in het systeem. Ik had bij mijn registratie een O ingetikt maar het bleek een 0 te moeten zijn. Dus de registratie klopte niet en zonder registratie mag je niet met de vlucht mee. Er was niet genoeg tijd om nog snel de Esta te regelen zodat ik toch met de rest mee kon. Ik kon overgeboekt worden naar een vlucht die 4 uur later vertrok. In die 4 uur kon ik dan de Esta regelen. Ik kon Marjolijn en Mo nog terugroepen om dit met hen te bespreken. We konden niet met z'n allen de latere vlucht nemen omdat er niet genoeg stoelen beschikbaar waren en voor de rest alles al afgerond was. De mevrouw aan de balie vond het allemaal heel sneu dat ik alleen achter moest blijven en heeft er 2 collega's bijgeroepen om te proberen vanaf de eigen computer te proberen de Esta te regelen. Het was wel een race tegen de klok want er was heel weinig tijd. Ze heeft de gate gebeld en de situatie doorgegeven en gevraagd op mij te wachten, mocht alles toch nog rond komen. Het was voor hen ook een uitdaging om het voor elkaar te krijgen. Het lukte en ik mocht via de "fast track" naar de douane-controle waar ik ook weer voorrang kreeg. Toen werd het rennen naar de lift,naar beneden, met de shuttle naar de gate, 2 hele lange roltrappen weer naar boven rennen en vervolgens naar de gate. Die was natuurlijk al gesloten maar ze hadden op mij gewacht. We waren hartstikke blij dat we toch met z'n allen verder konden reizen. Het bleek dat de rest ook oponthoud had gehad omdat Mo nog even bij de douane wat vragen moest beantwoorden en ook nog hadden moeten haasten omdat ze dachten veel meer tijd te hebben dan in werkelijkheid het geval was. Uiteindelijk moesten we toch nog een hele tijd wachten voordat het vliegtuig vertrok omdat er een veiligheids-oefening was ivm de komende Olympische Spelen. De vlucht verliep prima. Ik was heel benieuwd of mijn bagage wel meegekomen zou zijn omdat ik eigenlijk overgeboekt was naar de latere vlucht en toen toch wel weer met de oorspronkelijke vlucht meekon. Ik had geluk, mijn bagage was er maar ..... de koffer van Milou was niet meegekomen. We dachten dat ze de verkeerde koffer eruit gehaald hadden maar naderhand bleek dat mijn label aan de koffer van Milou vastgemaakt was. Bij de bagage-afhandeling bleek men al op de hoogte te zijn en men verzekerde dat de koffer met het volgende vliegtuig mee zou komen en afgeleverd zou worden in het hotel waar we die nacht zouden verblijven. Als vergoeding kreeg Milou een creditcard met een saldo van $ 50,00; nu vond Milou het wel weer wat minder vervelend. Nu ook dat weer afgehandeld was konden we met de bagage naar "de laatste ronde". We hadden in het vliegtuig formulieren gekregen om in te vullen. Als gezin hoefde je maar 1 formulier in te vullen dus ik heb het namens Dennis, Youri, Milou en mijzelf ingevuld. O.a. dat we voedsel en fruit bijhadden. Het voedsel was geen probleem maar ik had ook nog 3 appels bij en dat bleek een groot probleem. Dat mocht helemaal niet!!! We konden die appels niet zomaar bij de douane achterlaten, nee we moesten met ons 4-er met alle bagage aansluiten in een lange rij waar mensen (veelal kleine Aziaten) stonden met grote dozen (bijna zo groot als zij zelf waren). Alles moest door een scanner.
Mo en Marjolijn mochten daar niet blijven wachten en moesten doorlopen.
Na een klein half uurtje konden we naar het autoverhuurbedrijf. Maar ook daar ging het niet al te vlot.
Het was al wel half 8 voordat we daar weg waren. Na wat omzwervingen waren
we daar om half 9. Nu maar hopen dat de koffer snel gebracht zou worden. De jongen aan de balie vertelde dat dat waarschijnlijk pas om half 3 in de nacht zou zijn. Milou had er geen goed gevoel bij. Na een paar uurtjes slapen was mijn slaap over en ben ik om kwart over 3 naar de nachtportier gegaan om te informeren naar de koffer en ja hoor, die was er gelukkig. We konden met een gerust hart verder slapen.
Wanneer alle dagen van deze vakantie verlopen zoals deze dan worden het wel hele lange verslagen!!
Groetjes van ons allemaal.
-
09 Mei 2012 - 05:28
Hennie:
sjonge sjonge wat een verhaal.jij zorgt wel dat wij het meebeleven alsof we er zelf bij zijn.hoop dat de volgende dagen meer brengen als deze,groetjes -
09 Mei 2012 - 14:17
Sanne En Joost:
Wat een verhaal. en dat allemaal op 1 dag! We zijn benieuwd naar jullie volgende avonturen ;)
groetjes Sanne en Joost -
09 Mei 2012 - 14:40
Masja:
Wat een spannend dagje zeg! Wel erg fijn dat het personeel zo meedacht. Hopelijk beleven jullie nog veel leuke dingen maar dat zal wel goed komen als ik naar de leuke gezellige foto's kijk! Geniet er maar van want de tijd vliegt bij zulke reisjes!
Nog heel veel plezier.
Groetjes Masja -
10 Mei 2012 - 13:55
Elly De Groot:
Jeetje Marion, wat een verhaal zeg!! En dat na een eerste reisdag, dat belooft wat. Ik hoop dat het verder soepeler verloopt voor jullie! Heel veel plezier! -
14 Mei 2012 - 11:54
Frans En Elly:
Volgens mij hebben jullie nu wel alles gehad wat maar tegen kan zitten en kan deze vakantie alleen maar mooier worden. Saai was het in ieder geval niet. We kijken weer uit naar het volgende reisverslag! -
17 Mei 2012 - 11:40
Elly De Groot:
Hoi Marion,
Wat een indrukken weer. Lijkt me echt prachtig allemaal.
Groetjes, Elly.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
