Geweldig Tihar festival voor de kinderen

Hallo allemaal,

Zoals in mijn vorig berichtje al aangegeven ben ik met 26 kinderen naar de bioscoop geweest. Ze hadden zich in hun beste kleren gestoken (vooral de jongens hebben er echt werk van gemaakt!)dus heb ik mijn Indiase outfit maar aangetrokken, wat erg op prijs gesteld werd. Het was geen film die ik zou hebben uitgekozen maar de kinderen hebben ervan genoten. De beschrijvingen in de reisgidsen over de reacties van de bevolking op de film mogen ook aangepast worden; het valt wel mee! Azie wordt steeds meer "westers".
Tihar (of Diwali) is te vergelijken met onze "oud-en-nieuw viering". Veel vuurwerk, maar dan voornamelijk knalvuurwerk, de huizen worden feestelijk verlicht en er wordt "sai-roti". Dit lijkt een beetje op onze oliebol maar het deeg bestaat vnl. uit rijstebloem, een beetje tarwebloem, suiker, soda
en dan gefrituurd in de vorm van een ring. Ik denk dat er in het weeshuis wel 200 gebakken zijn! Verder is er een speciale salade gemaakt, zijn er appels en bananen en voor iedereen een zakje met snoep en gedroogd fruit. Allemaal "gesponsord" door Laxmi Support en kennissen van de duitse vrijwilligster.
Ook is er weer een geit voor de slacht gekocht.
's-avonds trekken overal groepjes langs de huizen om te zingen en te dansen, net zo lang totdat de bewoner iets geeft. Dat is vnl. geld maar soms ook nog fruit en sai-roti's erbij. Dit wordt op een schaal met rijst gepresenteerd, met een olielichtje erop en wat bloemetjes erbij. De kinderen hadden de cd-speler meegenomen om CD's met dansmuziek af te spelen. De meisjes dansten de traditionele Nepali dansen en de jongens gaven een breakdance-show die goed ingestudeerd was. Katarina en ik werden ook meegevraagd en ook wij moesten onze danskunsten vertonen. De eerste avond zijn ze tot 2 uur 's-nachts doorgegaan en hadden 4600 roepies (ong 46 euro) opgehaald. Het is de gewoonte om met Tihar festival te kaarten en de grotere jongens hebben de hele nacht gekaart!! (Een aantal waren het ingezamelde geld al weer kwijt!)
De 2e avond was iedereen toch wel een beetje moe en zijn we tegen 12 uur teruggegaan. 's Nachts werd ik om half 4 wakker van zingende groepjes die nog tot ong. half 6 in de ochtend van zich hebben laten horen.

In een van mijn vorige verslagen ben ik nog vergeten te melden dat, toen ik van de trekking terugkwam, er twee jonge poesjes in het weeshuis zijn opgenomen. Een van de grotere jongens zag ze in de rivier en heeft ze eruit gehaald. De kinderen zijn helemaal weg van de dieren.
Wat minder leuk is, is dat hun hond gisteren gestorven is. Hij was al wel ziek maar lag gisterenmiddag zonder dat iemand het gemerkt heeft dood in de hal. Hij is weggebracht door een paar jongens; waarheen weet ik niet. Ik denk dat hij gewoon ergens gedumpt is maar dat is niet vreemd voor Azie.
Gisteren heb ik afscheid genomen van Catarina. Zij is begonnen aan een trekking van 1 week en komt terug op de dag dat ik vertrek. Ik wordt dan weer "opgevolgd" door een vrijwilligster uit Nederland die dan begint.

Voordat ik dit verslag afrond wil ik iedereen nog even bedanken voor de leuke reacties. Ik ben er altijd benieuwd naar wanneer ik weer inlog op mijn weblog. De volgende keer probeer ik jullie vragen te beantwoorden.

Heel veel groetjes en tot horens.
Marion