Vanuit de ruige natuur nu in de hoogste stad
Door: marionmaassluis
Blijf op de hoogte en volg Marion
18 Oktober 2011 | Chili, Santiago de Chile
Hoi allemaal,
Helaas ook nu op grote hoogte weer last gehad van de hoogte. De gebruikelijke symptomen: hoofdpijn, braken, geen trek in eten. Op de terugtocht van de geiservallei begon het maar ging het in de middag wel weer over. Maar toen we de volgende dag met de jeeps naar de zoutmeren vertrokken kreeg ik er ´s middags weer behoorlijk last van. Gelukkig heb ik ´s ochtends nog een hoop meegekregen van de prachtige omgeving. Groene meren, grote vlaktes, ruige bergen, onvoorstelbaar mooi. We kwamen ook nauwelijks iemand tegen. We zagen pas weer andere toeristen toen we stopten voor de lunch. We hebben een kok bij die een warme maaltijd onderweg maakt. De jeep wordt achter opengeklapt en het lopend buffet kan beginnen. De zon schijnt volop en is op deze hoogte erg warm, dus in de jeeps is dunne kleding genoeg maar wanneer je wilt uitstappen moet je je dik aankleden en muts en handschoenen zijn echt nodig. Dit is wel iedere keer een heel gedoe maar....wie avontuurlijk wil reizen moet er watr voor over hebben. Toen we op onze eerste overnachting aankwamen had ik dus behoorlijk last van de hoogt en met mij een aantal medereizigers. Het reisplan was eigenlijk dat we de volgende ochtend verder zouden rijden naar de zoutvlakte maar vanwege de verkiezingen voor de rechterlijke en justitiële macht, mocht er geen vervoer plaatsvinden en mochten onze jeeps dus niet verder. Dit kwam goed uit voor de mensen in de ziekenboeg: we konden gelukkig wat uitzieken. Voor de andere van de groep was er een wandeling georganiseerd. ´s Middags was ik al behoorlijk opgeknapt. De gids ging vissen en ik ben met 5 anderen van de groep meegegaan. De rivier moest nog wel gevonden worden! Hij kon het niet zo goed vinden maar met een jeep kan je overal doorheen crossen en dat deden we dan ook. Op een gegeven moment werd het een beetje tricky maar uiteindelijk zagen we een kabbelend stroompje en kon het vissen beginnen. Twee vissen hapten maar spartelden zich los dus moesten we zonder vis terug. De overnachtingsplek is een heel klein dorpje. We slapen in wat je bij ons een schuurtje zou noemen, met z´n 6-en bij elkaar. ´s Nachts vriest het ruim 10 graden. Het ijs staat op het water. Er zijn 2 toiletten, 2 koude douches en 1 klein kraantje met koud water. Douchen doen we dus niet. Dat kan wel wachten!
De volgende dag hebben we een alternatieve route: omdat we gisteren dus niet mochten rijden, nemen we vandaag wat shortcuts. Dit maakt het niet minder mooi. Eindeloze vlakten, nauwelijks bewoonbaar, vulkaangebergte, niet over te brengen hoe mooi het hier is, en iedere keer weer anders. ´s Middags komen we bij de zoutvlakte die eruit ziet als een grote ijsvlakte. Het heeft een oppervlakte van 13.000 vierkante meter (net zo groot als Nederland). We rijden naar het cactuseiland. Een eilandje middenin de zoutvlakte met hoge heuvels en helemaal begroeid met hele grote cactussen. Het is er erg warm. Vandaar gaan we naar het zouthotel. Vroeger kon men hierovernachten. Alles is van zoutblokken gemaakt. We blijven hier tot dat de zon onder gaat wat prachtige plaatjs oplevert. Alles kleurt paars, rood, blauw. We komen om een uur of 8 aan op onze overnachtingsplek waar we afscheid nemen van onze jeep-chauffeurs.
Vanochtend zijn we met de bus verder gereisd naar Potosi, de hoogstgelegen stad ter wereld (4300 mtr). Het is een leuke koloniale stad met heel veel mooie kerken en gebouwen, veel bewoners in de traditionele kleding: vrouwen met bolhoedjes, wijde plooirokken, dikke kousen in sandalen, en lange vlechten. Hier blijven we 2 nachten. Morgenochtend gaan we naar de zilvermijn. Het zilver uit deze mijn heeft destijds de Spanjaarden erg rijk gemaakt.
Van Potosi reizen we naar Sucre en heb ik vast wel weer een heleboel te vertellen.
Het klikt goed met de mensen in de groep; hoe kan het ook anders: er is weer een hoog ´Brabander,-gehalte waar ik me toch nog steeds vindt behoren.
groetjes Marion
Helaas ook nu op grote hoogte weer last gehad van de hoogte. De gebruikelijke symptomen: hoofdpijn, braken, geen trek in eten. Op de terugtocht van de geiservallei begon het maar ging het in de middag wel weer over. Maar toen we de volgende dag met de jeeps naar de zoutmeren vertrokken kreeg ik er ´s middags weer behoorlijk last van. Gelukkig heb ik ´s ochtends nog een hoop meegekregen van de prachtige omgeving. Groene meren, grote vlaktes, ruige bergen, onvoorstelbaar mooi. We kwamen ook nauwelijks iemand tegen. We zagen pas weer andere toeristen toen we stopten voor de lunch. We hebben een kok bij die een warme maaltijd onderweg maakt. De jeep wordt achter opengeklapt en het lopend buffet kan beginnen. De zon schijnt volop en is op deze hoogte erg warm, dus in de jeeps is dunne kleding genoeg maar wanneer je wilt uitstappen moet je je dik aankleden en muts en handschoenen zijn echt nodig. Dit is wel iedere keer een heel gedoe maar....wie avontuurlijk wil reizen moet er watr voor over hebben. Toen we op onze eerste overnachting aankwamen had ik dus behoorlijk last van de hoogt en met mij een aantal medereizigers. Het reisplan was eigenlijk dat we de volgende ochtend verder zouden rijden naar de zoutvlakte maar vanwege de verkiezingen voor de rechterlijke en justitiële macht, mocht er geen vervoer plaatsvinden en mochten onze jeeps dus niet verder. Dit kwam goed uit voor de mensen in de ziekenboeg: we konden gelukkig wat uitzieken. Voor de andere van de groep was er een wandeling georganiseerd. ´s Middags was ik al behoorlijk opgeknapt. De gids ging vissen en ik ben met 5 anderen van de groep meegegaan. De rivier moest nog wel gevonden worden! Hij kon het niet zo goed vinden maar met een jeep kan je overal doorheen crossen en dat deden we dan ook. Op een gegeven moment werd het een beetje tricky maar uiteindelijk zagen we een kabbelend stroompje en kon het vissen beginnen. Twee vissen hapten maar spartelden zich los dus moesten we zonder vis terug. De overnachtingsplek is een heel klein dorpje. We slapen in wat je bij ons een schuurtje zou noemen, met z´n 6-en bij elkaar. ´s Nachts vriest het ruim 10 graden. Het ijs staat op het water. Er zijn 2 toiletten, 2 koude douches en 1 klein kraantje met koud water. Douchen doen we dus niet. Dat kan wel wachten!
De volgende dag hebben we een alternatieve route: omdat we gisteren dus niet mochten rijden, nemen we vandaag wat shortcuts. Dit maakt het niet minder mooi. Eindeloze vlakten, nauwelijks bewoonbaar, vulkaangebergte, niet over te brengen hoe mooi het hier is, en iedere keer weer anders. ´s Middags komen we bij de zoutvlakte die eruit ziet als een grote ijsvlakte. Het heeft een oppervlakte van 13.000 vierkante meter (net zo groot als Nederland). We rijden naar het cactuseiland. Een eilandje middenin de zoutvlakte met hoge heuvels en helemaal begroeid met hele grote cactussen. Het is er erg warm. Vandaar gaan we naar het zouthotel. Vroeger kon men hierovernachten. Alles is van zoutblokken gemaakt. We blijven hier tot dat de zon onder gaat wat prachtige plaatjs oplevert. Alles kleurt paars, rood, blauw. We komen om een uur of 8 aan op onze overnachtingsplek waar we afscheid nemen van onze jeep-chauffeurs.
Vanochtend zijn we met de bus verder gereisd naar Potosi, de hoogstgelegen stad ter wereld (4300 mtr). Het is een leuke koloniale stad met heel veel mooie kerken en gebouwen, veel bewoners in de traditionele kleding: vrouwen met bolhoedjes, wijde plooirokken, dikke kousen in sandalen, en lange vlechten. Hier blijven we 2 nachten. Morgenochtend gaan we naar de zilvermijn. Het zilver uit deze mijn heeft destijds de Spanjaarden erg rijk gemaakt.
Van Potosi reizen we naar Sucre en heb ik vast wel weer een heleboel te vertellen.
Het klikt goed met de mensen in de groep; hoe kan het ook anders: er is weer een hoog ´Brabander,-gehalte waar ik me toch nog steeds vindt behoren.
groetjes Marion
-
19 Oktober 2011 - 07:43
Virgie:
Ha Marion,
Wouw wat een geweldig verhaal buiten dan dat je ziek was, maar gelukkig gaat dat weer beter. Goede reis en tot de volgende keer.
Groetjes van ons allen -
19 Oktober 2011 - 07:52
Milou:
Wat een verhaal weer! Een tricky jeeptocht om te gaan vissen hahahah, leuk hoor! Vervelend dat je ziek geweest bent maar gelukkig wist je waarvan.
Fijn om te horen dat het een leuke groep brabo''s is ;)
Xx M&M -
19 Oktober 2011 - 08:21
Addie:
Je verhaal lezend zie ik alles weer zo voor me! Het is inderdaad fascinerend en koud! Hoop van harte dat je ziek zijn snel minder wordt en dat je ten volle kunt genieten.
groetjes -
19 Oktober 2011 - 09:05
Simone:
Hoi Marian,
Vervelend dat ziek zijn op hoogte,ik heb weleens gehoord dt je dan pruimtabak moet kauwen,het geen ze in Peru veel doen tegen hoogte ziekte.(maar wrsch weten ze dat daar beter dab ik!)maar je ziet prachtige dingen!!
Geniet en tot horens,liefs Simone -
19 Oktober 2011 - 09:08
Coby:
Joepie, heerlijk weer je reisverhalen, lieve Marion.
Wat geniet je toch weer!!
Jammer dat je last hebt van de hoogte, je weet wat je moet doen.
Hier alles goed, heeeel druk.
Ambassade India doet moeilijk, ik moet perse een zakenvisum van 6 maanden aanvragen, laatste papieren pas maandag van Aap ontvangen en nu maar afwachten of het lukt binnen 2 weken.
Moet nog pakken, heb net als vorig jaar zo iets van; eerst zien, dan gaan, maar ja toen kwam het ook goed.
Ben thuis met griep, kreeg een huis aangeboden, help, moet vandaag beslissen, maar doe het niet, ben alweer 5de op een groter huis, heb toch wekelijks mijn " gezinnetje".
Moet volgende week afrijden voor mijn motorrijbewijs.
Nog veel te doen voor mijn vertrek, maar gelukkig ook veel ontspanning.
Jij,lieve Marion, genieten en ik wil graag je verhalen en foto's zien als we weer in Nederland zijn.
Liefs, ook van Ria. xx Coby.
-
19 Oktober 2011 - 20:09
Corrie:
Hoi Marion,
Wat vervelend dat je ziek bent geweest, fantastisch te lezen wat je allemaal meemaakt hoor, echt wel iets voor jou, geniet er maar van, ik ga morgen mijn zangtest toen ben benieuwd welke stem het gaat worden, ik zal iedereen de groeten doen. Groetjes -
20 Oktober 2011 - 08:06
Engeline:
Ha Mrion, wat heerlijk om je avontuurlijke verhalen te volgen. Groetjes Engeline -
20 Oktober 2011 - 14:42
Elly De Groot:
Hoi Marion,
Wat een verslag zeg! Het lijkt me heel indrukwekkend wat je allemaal ziet en meemaakt. Jammer dat je je een poosje niet zo lekker hebt gevoeld, fijn dat dat voorbij is.
Ik ben heel benieuwd naar een volgend verslag. Geniet van je reis, groetjes, Elly. -
21 Oktober 2011 - 15:59
Evelyn:
Hoi Marion, Wat een herkenbaar verhaal. Mooi he? Ik heb toen (lang geleden) nog wel in het zouthotel geslapen. Jammer dat het niet meer kan. Oh en als je last hebt van de hoogte, kauw dan op wat coca bladeren, haha, dan gaat het wel over en beland je ook nog in hogere sferen.
Maar rustig aan doen, kan ook gewoon. Je lichaam heeft gewoon tijd nodig op hoogte.
Nou veel plezier en ben benieuwd of je ook de zilvermijn in gaat.
Groetjes en nog vel plezier Evelyn.
En ach wat zijn de brabanders toch leuk he! -
25 Oktober 2011 - 09:53
Mieke:
Hoi Marion
Heel leuk die verhalen van jou maar ik ben toch liever hier.We hebben vorige week een heerlijk weekendje gehad in Lage Vuursche,het weer was super,al 2 weken is het hier zon van smorgens tot savonds.Heel mooie kleuren in de bossen en veel paddestoelen.Maar op dit moment regent het,dat is meestal op dinsdag.a.s.zaterdag wordt hier de klok verzet dus het zal rond 6 uur wel donker zijn.
groetjes Mieke en Nol.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
