Mijn vakantie in Cuba

Reisverslag Cuba

Internet is hier nog minimaal. Sommige hotels verkopen een kaart en er is in sommige grotere plaatsen
een internetcafe. Een paar hotels hebben een bepaalde tijd gratis wifi. De jeugd zit dan vlakbij het hotel
om daarvan de profiteren. De verbinding is heel traag en je moet maar net weten wanneer je online kunt.
We hebben maar 2 hotels gehad waar je een kaart kon kopen om een paar uur te internetten in dat
specifiek hotel maar dat kwam op dat moment niet zo goed uit en het zou alleen maar zijn om mijn
reisverslag op mijn weblog te zetten; even niets horen van de buitenwereld is wel eens goed. De TV in de hotelkamer zet ik ook nooit aan .
Ik ben dus alweer thuis wanneer jullie dit (nog willen) lezen.

Dinsdag 14 april/woensdag 15 april
De reis naar Cuba is goed verlopen maar het was wel een erg lange zit. Dinsdagmorgen om 5 voor 9 de
deur uitgegaan en om half 1 's-nachts (nederlandse tijd dinsdagnacht half 7) in Casa Juan Carlos
aangekomen.Het vliegtuig was wel om half 11 's-avonds in Havana geland maar het duurde erg lang voordat de bagage van de band kwam. Ik had een taxi besteld om me naar "mijn" casa particulare (bij ons bed and breakfast) te brengen en gelukkig stond de chaufeur nog netjes op me te wachten. Het was nog 25
min. naar de Casa en daar was men ook nog wakker. Een mooie grote kamer, grote badkamer en een fijn bed. Het was wel erg warm maar er waren apparaten genoeg om de temperatuur naar beneden te brengen maar..... die maken zo'n herrie;-(
De ochtend begon met een heel uitgebreid ontbijt waarvan ik de helft moest laten staan zoveel was het.
Moest ik andere jaren erop letten dat je niet met blote armen en benen buiten kon lopen, hier kan het niet kort genoeg zijn en en ook nog lekker strak, maakt niet uit wat voor figuur je hebt. Dus ook ik in korte
broek de deur uit en mijn omslagdoek in mijn rugzak laten zitten. Dat werkte echter toch nog even tegen me want bij het bezichtigen van een katholieke kerk mocht je niet helemaal naar het altaar met te korte
broek en te blote armen. Maar voor de rest heb ik heerlijk de stad rondgeslenterd.


Het moet vroeger een prachtige stad geweest zijn met mooie koloniale gebouwen. Daar is nog maar de
helft van over denk ik. De gebouwen staan er allemaal nog wel maar zijn helemaal vervallen, sommige
gedeeltelijk ingestort alsof er een oorlog heeft gewoed. Ze zijn niet meer opgeknapt maar er wonen nog
wel mensen in. Sommige gebouwen zijn wel gerestaureerd en zijn erg mooi geworden. Er is nog veel geld nodig om alles weer in de oude staat terug te brengen. Het is een gezellige stad met veel muziek. Ik zat
op een pleintje met een klassiek orkest en de bejaarden gingen spontaan de dansvloer op. Iedereen is erg
vriendelijk en behulpzaam. Twee jonge meiden van in de dertig begonnen een gesprek met mij en gaven me allerlei goede tips. Ook van een beroemd salsa orkest dat vlakbij zou optreden. Dat moest ik zien
zeiden ze. Ze zouden wel even meegaan. Ik ben meestal wel achterdochtig met zoiets maar volgens de
reisgidsen zijn de mensen in Cuba oprecht (oplichters daargelaten). Ik gunde ze het voordeel van de twijfel. Het kwam erop neer dat ik om 1 uur al aan een cocktail zat, die trouwens wel lekker was. Ze hadden
nog een goed adres voor souvenirs waar ik vandaag 40% korting kon krijgen. Ik vertelde dat ik niet zo
van de souvenirs ben en ze zeker niet de eerste dag al koop. Dat vonden ze jammer. Wellicht kregen zij
provisie wanneer ik bij bevriende winkeliers koop. Maar, even goede vrienden. Ze schreven de dingen die ik moest gaan zien op een briefje en namen afscheid met een hugg want ja, ik had wel hun drinken
betaald:-)
Ik had bij mijn overnachtingsadres ook gereserveerd voor diner en dat was al even overdadig als het
ontbijt. Een supergrote kippenpoot, rauwkost, gebakken courgettes, aardappelen, rijst met bonensaus,
brood en koffie na! Ik heb weer een heleboel niet opgegeten.
Na het eten ben ik naar de boulevard aan de oceaan gegaan. Veel mensen trekken daar 's-avonds naartoe
om wat te kletsen, muziek te maken. Het wordt al vroeg donker maar het is volkomen veilig om op straat rond te lopen. Ook wanneer je alleen bent. Ik moest mijn watervoorraad aanvullen en ging op zoek naar
een verkooppunt. Hier zie je geen supermarkten zoals bij ons en de winkeltjes die er zijn, vallen niet op.
Je moet er echt naar zoeken. Ze hebben ook maar een heel beperkt aanbod. Een halve liter is zo op dus ik was op zoek naar een grote fles maar die was nergens verkrijgbaar. Door al dat gezoek en doordat het
donker was, had ik niet goed opgelet hoe ik gelopen was en moest me dus even oriënteren, maar zodra
men mij op de plattegrond zag kijken vroegen de mensen op straat al waar ik moest zijn. Met wat
omzwervingen kwam ik uiteindelijk wel weer bij mijn casa en alleen met kleine flesjes water

Donderdag 16 april.
Vanmorgen weer Oud Havana ingegaan, nu voor een gedeelte waarvan de koloniale panden zijn
opgeknapt en men nog met veel panden bezig is. Het geld komt van het Wereld Erfgoed fonds. Bij een
aantal panden kun je gratis naar binnenlopen en zijn er kleine exposities/tentoonstellingen. Er loopt veel
personeel rond om in de gaten te houden dat bezoekers overal afblijven; wat ik wel merkwaardig vondi is dat er geen buitenlandse toeristen waren. In een pand kreeg ik een prive rondleiding en mocht ik in de
gedecoreerde kamers naar binnen om foto's te nemen. Ik wilde de vrouw die mij rondleidde hiervoor geld geven maar ze was wat terughoudend. Wellicht mocht ze niets aannemen? Heb haar toch wat gegeven en dat was maar goed want toen ik daarna in een ander pand was waar afrikaanse kunst tentoongesteld werd kwam men meteen op me af om geld te vragen voor een rondleiding. Havana bruist; overal muzikanten
op straat en danslessen, van buikdansen tot salsa gecombineerd met modern, traditionele dansen en
speciale entertainers voor dansen met kleine kinderen. De mensen hebben geen haast en zijn vriendelijk
en goedlachs. Zou dat door het mooie weer komen?

Vanmiddag heb ik mijn bagage opgehaald bij mijn casa particulare en ben met taxi, type amerikaanse oldmobiel uit de jaren zestig naar een heel andere wereld gegaan. Een supergroot hotel met zwembaden met cocktailbar, een a la carte restaurant en een buffet restaurant dat 2 x zo groot is als het restaurant op mijn werk, fitness ruimte, wisselkantoor, kapperszaak, verschillende winkeltjes, en toeristenbureautje om
excursies te boeken, verschillende lounges met in een daarvan een optreden van een band. Toch een
beetje raar wanneer je daar ineens binnenkomt met je backpack.
Ik heb meteen maar een paar baantjes gezwommen want morgen begint de fietsreis en dan moet de
conditie wel op peil zijn. Toen ik weer terug op mijn kamer was regende het, maar dat was een flinke
bui en dat was alles.
In dit hotel is natuurlijk ook internet maar dan moet je wel een speciale internetkaart kopen voor 6 CUC
(iets minder dan 6 euro)waarmee je 2 uur kunt internetten. Omdat ik hier morgenochtend alweer vertrek
en ik mijn verslag alleen maar hoef te kopieren naar mijn weblog doe ik het wel ergens anders.
Het buffet diner was heel uitgebreid en heerlijk, tussen alleen maar toeristen die met grote toerbussen hier naartoe gekomen zijn; dat is niet mijn ding:-).

Vrijdag 17 april
Het ontbijt in het restaurant was zeer uitgebreid. Je moet geen ochtendhumeur hebben want het was er
behoorlijk druk en dan zat er ook nog een dame achter een vleugel ballroommelodietjes ten beste te geven
Om half 9 was de eerste kennismaking met de groep, een briefing en het afstellen van de fietsen en
zonodig eigen zadel en pedalen erop laten zetten. Om een beetje te wennen aan de fiets en voor de gids
om te bepalen wat het "niveau" van de groep is was het maar een korte rit van 25 km. Via omzwervingen door de buitenwijken van Havana fietsten we naar het oude gedeelte waar we hebben geluncht.
Na de lunch had ieder voor zich nog wat tijd om rond te kijken waarna we met de bus naar Matanzas zijn gegaan. De fietsen en de bagage volgden in een andere bus.
De samenstelling van de groep is weer heel divers. De jongste is 27, de oudste 67 en ze komen uit
Australie, Nieuw Zeeland, Engeland, Schotland. We zullen vast goed met elkaar overweg kunnen. De
gids heet Alex, is dertig jaar, een aardige jongen die van een geintje houdt.

Zaterdag 18 april
Vandaag voerde de route naar Varkensbaai. We hebben ruim 63 km gefietst verdeeld in 4 etappes.
Tijdens de rustpauzes worden we verwend met bananen, ananas, papaya, handgemaakte repen sesam en
pindarepen en rond 12 uur zelfs koffie! We hadden pas rond half 3 de lunch omdat er onderweg geen
gelegenheid was. Na de lunch hebben we een krokodillenfarm bezocht waarna we met de bus naar
Varkensbaai gegaan zijn. Iedereen heeft een eigen vakantiehuisje die verspreid in een park staan dat aan
de Caribische zee ligt. Op het strand zijn voornamelijk gasten van het park. Onze gids adviseert voor het diner een goede Paladare. Dit is een eetgelegenheid bij mensen thuis. Wanneer je een vergunning hebt
gekregen mag je met zo'n thuisrestaurant wat geld bijverdienen. Je moet 10% van de inkomsten afdragen aan de staat (net zoals bij de casa particulare).
Met een aantal zijn we daar naartoe gegaan. We waren niet de enige gasten. Knap om voor zoveel mensen met zo weinig middelen een lekkere maaltijd op tafel te zetten.
Op een gegeven moment zagen we een krab op eem cementen paal zitten. Natuurlijk moest er een foto
van genomen worden want dat is bijzonder dachten we. Toen we echter na het eten terugliepen naar ons "resort" kropen er overal krabben rond. Ook op de veranda van de huisjes.

Zondag 19 april
Vandaag zijn we naar Cienfuegos gereden. Toen we vertrokken liepen er overal krabben, ook op de weg
dus je moest constant uitwijken. Dit is de tijd van de "krabbentrek". De krabben hebben hun "nesten"
gemaakt aan het strand en gaan nu weer terug naar het bos. Ze moeten de weg oversteken en dat is gevaarlijk voor ze. Op een gegeven moment waren het er zoveel dat je ze niet meer kon ontwijken.
De schaal van de krab is erg scherp en om te voorkomen dat we onze banden lekreden, reed de bus voor
ons, de krabben onder de wielen vermorzelend waarna wij volgden. Dit was lang niet toereikend, er
bleven nog heel veel krabben over die we probeerden te ontwijken. Ze liepen met duizenden over de weg, over een afstand van een paar kilometer, onvoorstelbaar De weg was bedekt met platgereden krabben, en het ging aardig stinken.
Er waren toch nog 3 lekke banden waarvan 1 van mijn fiets. Gelukkig was ik net bij de materiaalbus en
kon het wiel meteen gewisseld worden.
In de rustpauze bleek dat iedereen kleine stukjes krab op de benen en de kleding had. Die waren bij de
crashes alle kanten in gevlogen.
In Giron hebben we een museum bezocht met stukken die herinnerden aan de mislukte invasie van de
amerikanen in de Varkensbaai.
De volgende stop was bij een prachtige duiklokatie. De entree van de lokatie is incl. lunchuffet en
onbeperkt drank maar wij hebben alleen gelunched en gedronken en de meesten zijn nog het water in
geweest. De laatste 12 km. was optioneel: de helft van de groep ging op de fiets off road door een bos en de andere helft bleef nog even zwemmen en kwam daarna met de bus naar de plaats waar de fietstocht
eindigde. Mogen jullie raden in welke groep ik zat:-). Na ruim 1 uur rijden met de bus waren we bij het
hotel in Cienfuegos "de parel van het zuiden".

Maandag 20 april
We hebben vandaag een tocht van ruim 82 km. voor de boeg van Cienfuegos naar Trinidad, dus we
vertrekken om 8 uur. Ook omdat het erg warm zal worden. Het weer is hier ook een beetje van streek.
Normaal is het in april tussen 25 en 28 graden maar vorige week was het 35 en de voorspellingen voor de komende tijd is dat ook de komende dagen het aardig warm zal worden. Gelukkig staat er een aardige
bries, hoewel we wel tegenwind hebben, en rijden we langs de Caribische zee dus dat geeft wel enige
verkoeling. We krijgen te maken met een aantal echte heuvels waarbij de lichtste versnelling wel handig
is en verder is het af en toe licht stijgen en dalen. Er zijn 3 korte stops en 1 lunchstop ingelast dus dat is
goed te doen hoewel het 's-middags toch wel 35 graden is. Maar iedereen kan het in eigen tempo doen en 2 fietsers besluiten de moeilijke stukken met de bus te overbruggen. Ik heb een groot voordeel bij onze
nederlandse fietscultuur.

In Trinidad verblijven we 2 nachten in casa particulares, de B&B's van Cuba. Ze zijn allemaal in dezelfde straat waar ook een restaurant met binnentuin is waar we een welkom-cocktail krijgen. De casa waar ik verblijf heeft een dakterras dat in de namiddag in de schaduw ligt dus een goede uitwijkplaats want in
mijn kamer is het erg warm.

Dinsdag 21 april
Geen fietsdag vandaag, wel een hoop alternatieven. Aanvankelijk wilde ik een trekking doen in een
nationaal park vlakbij. Een andere optie is 12 km naar het strand fietsen om te zwemmen en wat te luieren of de bezienswaardigheden van Trinidad te bezichtigen maar de beste optie is met een catamaran de
Caribische zee op, bij een rif snorkelen, dan naar een eilandje voor de lunch en wat zwemmen of zomaar wat relaxen en dan weer terug met de catamaran

's-Avonds hebben we van Alex een rondleiding door Trinidad gehad en zijn we na het eten naar een Salsa club geweest waar vnl. de lokale bevolking komt. De oude koloniale gebouwen in het centrum van
Trinidad zijn opgeknapt en erg mooi. Er zijn veel salsaclubs en ook buiten op straat en op de pleinen is er veel muziek en wordt er gedanst.


Woensdag 22 april
Vandaag van Trinidad naar Camaguay. We beginnen met een fietstocht van 72 km naar Sancta Spiritus. We rijden door de vallei van de suikerfabrieken. Vroeger werden veel slaven tewerkgesteld in de
suikerrietplantages. Veel slaven probeerden te vluchten. Daarom was er een destijds een hoge uitkijktoren gebouwd om de slaven in de gaten te houden. Daar is onze eerste stop zodat we die evt. kunnen
bezichtigen. Er zijn 135 treden naar boven waar je een mooi uitzicht hebt over de omgeving. In Sancta
Spiritus houdt onze fietstocht voor vandaag op. Ook deze stad heeft een prachtig oud centrum. We gaan met de bus verder naar Camaguay, wat 3 uur rijden is. Alex heeft echter voor entertainment gezorgd: hij
heeft alle ingrediënten gekocht om een Cuba Libre te maken in de bus en hij leert ons ook de basispassen van de salsa, die in Cuba de casino wordt genoemd.Hij dansend in het gangpad terwijl wij de passen
zittend op onze stoel nadoen. Onderweg begint het te regenen. Omdat het waarschijnlijk 's-avonds ook niet droog zal zijn besluit iedereen in het hotel te eten. Na het eten wordt de salsales in praktijk gebracht, wat behoorlijk lachen was. We moeten nog goed oefenen willen we in een salsaclub de vloer op.


Donderdag 23 april
Vandaag weer een tocht van ongeveer 72 km maar eerst een busrit van bijna 3 uur tijdens welke we veel
informatie over Cuba krijgen. Iedereen in Cuba heeft een eigen stenen huis, gratis onderwijs en
gezondheidszorg maar een aantal levensmiddelen zijn op rantsoen. Ieder gezin heeft een boekje waarin
de gezinsleden vermeld staan, en wat ze per maand tegen sterk gereduceerde prijs kunnen kopen in de
speciaal daarvoor bestemde winkeltjes. Toeristen kunnen hier niets kopen. De prijzen zijn in cubaanse
pesos het betaalmiddel voor de Cubanen. Daarnaastis er een tweede betaalmiddel, de cubaanse dollars
voor de toeristen. De Cubanen willen echter ook graag Cubaanse dollars omdat veel luxe artikelen geprijsd zijn in Cubaanse dollars. Een baan in het toerisme of bv in een hotel is erg populair omdat men via de
fooien aan deze dollars kan komen.
.
Een gemiddeld maandrantsoen is 3 kg rijst, 3 kg suiker, tien eieren en 7 broden, 125 gr koffie, wat bakolie, 250 gr gedroogde bonen, 250 gr vleesvervanger op basis van sola en een kwart kip als dit er is.
Kinderen onder de 7 en zwangere vrouwen hebben recht op een dagelijks portie melk. Het is echter
iedere keer maar afwachten of de produkten op voorraad zijn.
Zeep en lotions zijn sowieso heel schaars.
Omdat onderwijs gratis is zijn er veel hoogopgeleide mensen maar het loon is erg laag. Zelfs een dokter
of advocaat verdient maar 25 Cub per maand. Dat is minder dan 25 euro. Er zijn ook genoeg mensen die
een universitaire opleiding gehad hebben maar in hun vakgebied geen werk kunnen vinden en b.v. boer of taxichauffeur zijn. Het maandsalaris is te laag om rond te komen dus veel mensen hebben er een 2e baan bij. Mensen die buiten de steden wonen kunnen hun eigen groente verbouwen waardoor ze meer geld
overhouden voor de rest. Boeren moeten een bepaalde hoeveelheid van de opbrengst van hun land
verkopen aan de staat. Voor wat betreft koffie en suiker is dat 80%.
De rest mogen ze aan anderen verkopen.

Het is al tegen 12 uur en dus warm wanneer we aan het eerste gedeelte beginnen. Gelukkig staat er een
lichte bries. In het begin zijn er een paar heuveltjes maar voor de rest is het landschap vlak dus de
warmte is onze enige tegenstander. Tijdens de stops worden we zoals ook de vorige dagen goed voorzien van vers fruit, zoetigheid en natuurlijk liters water. Nu we meer landinwaarts zijn zie je meer
paardenkarretjes die ook als openbaar vervoer ingezet worden en mensen te paard. De bewoners maken
ook meer contact met je.

Vrijdag 24 april
Vandaag de zwaarste dag; 75 km niet de langste afstand maar de zwaarste vanwege de heuvels die we
over moeten omdat we naar de Sierra Maestra gaan, een bergachtig gebied, en omdat er een aantal
stukken zijn waar het asfalt grotendeels verdwenen is. Daarnaast hebben we de zon en de wind die we
tegen hebben. De lunch zullen we pas aan het eind van de rit hebben, wanneer we in het hotel zijn.
Het is wel een mooie rit dat geeft afleiding en gelukkig is het af en toe bewolkt. Het is vandaag een
nationale feestdag in Cuba en onze 2e stop is in een park van een dorp waar de inwoners al volop aan het feesten zijn
We overnachten middenin de natuur waar geen massatoerisme is.

Zaterdag 25 april
Vanmorgen is voor diegene die dat wil een korte trekking van 6 km in de bergen rond het hotel onder
begeleiding van een gids. De man weet alles te vertellen over de planten, bomen en vogels die se zien en we gaan op bezoek bij ee Cubaanse familie waar we zien hoe ze nu leven en hoe het vroeger was.
Er zijn veel koffieplanten, de koffie die we aangeboden krijgen smaakt goed. Onderweg ontmoeten we
een andere boer die fruit aanbiedt. Dit is onderdeel van de excursie en zij krijgen hiervoor betaald.
Na een vroege lunch rijden we met de bus in 1,5 uur naar de plaats waar we weer op de fiets stappen.
Vandaag is het een korte rit van 35 km naar El Cobro, waar de basiliek van de Maagd van staat. Het is een bedevaartsplaats. Daarna is het nog zo'n 10 min. Rijden met de bus naar het hotel in
Santiago de Cuba. Barmhartigheid
Het is een mega hotel met 15 verdiepingen met alle voorzieningen. Internetten kost 12 euro voor 2 uur;
dat vind ik een beetje te gortig. Ik houd het maar bij een sms-je..

Zondag 26 april
Vandaag geen fietsdag. Er is een rondleiding in Santiago de Cuba en tijd genoeg om nog wat rond te
kijken en te lunchen. Santiago de Cuba vind ik niet zo bijzonder. Wat wel bijzonder is is de temperatuur: het is 39 graden, een record voor de tijd van het jaar.
Rond half 3 vertrekken we met de bus naar Gibara aan de noordkust van Cuba. Het hotel is weer in een
prachtig koloniaal gebouw, vlak aan zee.


Maandag 27 april
Het belooft weer een warme dag te worden. De afstand die we vandaag fietsen is ong. 64 km maar zal vrij weinig moeite kosten. Na 2 km een klimmetje en daarna af en toe wat omhoog/omlaag. We hebben ook
niet echt last van de wind. Na de eerste stop nemen we een halfverharde weg die door wat dorpjes voert. Het laatste stuk is helemaal vlak en rond half 1 is iedereen bij het punt waar we een picknick-lunch
hebben. Omdat het te warm is om buiten te eten zoeken we de koelte van de airco in de bus op.
Met de bus gaan we naar onze eindbestemming voor vandaag, Camaguy, de plaats waar we en aantal dagen geleden ook overnacht hebben.

Dinsdag 28 april
Alex heeft voor de ochtend een aantal fietstaxi geregeld waarmee we een "hop on -hop off" doen in
Camaguy. Het duurt namelijk lang om dat lopend te doen en het is ook te warm. Rond half 11 stappen we in de bus voor een rit van 2,5 uur. Na de lunch beginnen we aan onze laatste kilometers. Het is behoorlijk warm en er staat een stevige wind maar het is vrij vlak. We hebben een rit van 64 km voor de boeg. Na de nodige stops voor verkoeling, voorziening van water, fruit en pindarepen komen we rond 6 uur aan in
Mayajigua.
Een soort vakantiepark met apartementjes in een mooie omgeving. De laatste kilometers zijn volbracht.

Woensdag 29 april
Vandaag met de bus naar Havanna. In Santa Clara bezoeken we het Che Guevara monument en
mausoleum en de "gepantserde trein" met bijbehorend museum. De trein, beladen met munitie en
soldaten, moest in 1958 het rebellenleger tegenhouden. De rebellen vielen de trein bij Santa Clara aan;
Che Guevara maakte met een bulldozer de rails onklaar zodat het regeringsleger niet verder kon-
de rebellen wonnen de slag. Zowel de trein als de bulldozer staan nog steeds op dezelfde plek.

Hoe dichter we bij Havanna kwamen, hoe donkerder het werd. Van Alex hoorden we dat het in Havanna al 2 dagen regende en er een koudefront Cuba passeert. We hebben geluk gehad dat we tijdens het fietsen geen regen hebben gehad, maar we hebben wel veel hogere temperaturen gehad dan normaal is voor de
tijd van het jaar en nooit waren voorgekomen in april.
Het onweert en het water komt met bakken uit de hemel. De straten lijken wel rivieren geworden en op
sommige plekken staat het water zo hoog dat zelfs de bus er niet door kan. Her en der staan auto's stil
omdat de motor is stilgevallen. Door het noodweer en de omweg komen we en uur later aan in ons hotel
dan verwacht. Omdat het de laatste avond van de groepsreis is zouden we een stadstour maken met
limousines uit de jaren 50 en daarna in een restaurant in Oud Havanna gaan eten maar dat valt nu in
duigen.

In het hotel is een "toeristenbureautje" waar ik mijn busreis aar Vinales voor de volgende ochtend wil
boeken. Ik heb nl gelezen dat er een bus is die bij het hotel stopt
De medewerkster zegt eerst dat zij dit niet kan doen en adviseert me morgen naar het busstation te gaan
waar vandaan de lange afstand-bussen vertrekken. Dat is echter aan de andere kant van de stad. Ik laat
haar mijn informatie zien over bussen vanaf de wijk waar het hotel is maar ze kan dit niet voor mij
boeken. Wanneer ik vraag waar ik dan wel terecht kan vraagt ze of het alleen voor mij is, dus voor 1 persoon. Ik geef aan dat het alleen voor mij is en dan gaat ze toch een reservering maken. Ze vult een
formuliertje voor me in waarop staat dat ik morgen om 8 uur wordt opgehaald.

Inmiddels heeft Alex iedereen ingechecked en krijg ik het toegangspasje voor mijn kamer. Wanneer ik de deur openmaak zie ik dat er nog koffers staan, overal kleding en andere spullen liggen. Dat kan niet
kloppen! Dan maar weer terug naar de receptie, waar men vraagt of er ook mensen in de kamer zijn. Die heb ik niet gezien, of er zou iemand in de badkamer moeten zijn. Er wordt een collega bijgeroepen;
jammer genoeg kan ik niet verstaan wat ze tegen elkaar zeggen. Ik krijg een andere kamer toegewezen
maar mijn bagage is nog onderweg naar de kamer die nog gereserveerd is; dat komt in orde volgens de
dame van de receptie. Na een kwartier zit ik nog steeds te wachten op mijn bagage en ga maar eens met
de receptie bellen. Men zal navraag doen. Na weer meer dan een kwartier wachten nog maar eens gebeld.
Men gaat weer informeren. Na nog een minuut of 5 wordt dan eindelijk mijn rugzak gebracht met veel
xcuses van zowel de "bellboy" als de dame van de receptie die daarvoor speciaal is meegekomen.

Donderdag 30 april
Ruim voor 8 uur ben ik in de lobby om er zeker van te zijn dat ik op tijd ben voor de bus. Het hotel is
supergroot met vnl gasten die groepsreizen maken en rond die tijd vertrekken. Dus constant bussen die
voorrijden om de reizigers op te pikken. Transtur, het busbedrijf dat de groepsreizigers vervoert, verzorgt ook de lijndiensten tussen de grote steden dus het is moeilijk te zien welke bus ik moet hebben. Om half 9 echter nog geen bus.. Ik ga maar eens informeren bij het toeristenbureautje in de lobby en zij vertelt me
dat mijn vervoer niet met Transtur is maar met een ander busbedrijf. Van dat bedrijf komen er ook bussen voorrijden maar.......nog steeds niet voor mij. Toch maar weer informeren of ze me niet vergeten zijn. Ze belt iemand die contact heeft met de chauffeur van de bus. De bus is onderweg. Waarschijnlijk door het
slechte weer (het regent weer af en toe) en doordat sommige straten moeilijk of niet begaanbaar zijn, is er vertraging. Om 10 over 9 is de bus er eindelijk. Wanneer ik goed en wel zit gaat de man, waarvan ik
denk dat het de bijrijder is, uitleg geven over de omgeving!? Een gids op een lijndienst? Hij heeft
inmiddels mijn formuliertje goed bekeken en ik hoor dat hij belt. Ik hoor hem mijn naam noemen.
Daarna komt hij naar me toe en vraagt of ik inderdaad alleen vervoer naar Vinales heb geboekt. Het is nl een excursie; ik kan inderdaad mee naar Vinales maar er is eerst een excursie naar een rumfabriek en een sigarenfabriek in Pinar del Rio. De rumfabriek is gratis maar wanneer ik ook mee wil naar de
sigarenfabriek dan moet ik 5 CUB betalen en voegt hij mijn naam toe aan de lijst. Een alternatief is
wachten totdat men terug is. Ik heb niets te verletten, geen verdere plannen, dus ga ook mee naar de
sigarenfabriek. Zowel bij de rum- als de sigarenfabriek is er een constante stroom van in- en uitgaande
toeristen. Bij de sigarenfabriek sluit de bus aan als 10e in de rij en voor de ingang staat een hele rij
wachtenden. De wachttijd is tussen de 30 en 40 minuten. Gelukkig is het bewolkt en niet warm.
Jammer genoeg mag je in de sigarenfabriek geen foto's nemen.
Rond half 2 komt de bus aan in Vinales, de lunchstop voor de excursie en mijn eindbestemming.
Het is maar een klein plaatsje, maar er komen veel toeristen dus zijn er een heleboel casa's particulares.
Toch weet men mij snel de weg te wijzen naar "El Habana" de casa die ik voor 4 nachten heb geboekt.
Het is een leuk verblijf; net buiten de drukte van het dorp, eigen veranda met fijne schommelstoelen voor mijn kamer met uitzicht op de bergen.
Het is inmiddels gaan regenen maar de temperatuur is goed en ik kan lekker in de schommelstoel op de
eranda zitten. Praktisch alle huizen hebben dat hier. Omdat de diners in de casa's meestal beter zijn dan in een restaurant blijf ik in de casa eten; hoef ik ook niet door de regen. Het eten is inderdaad prima en ik
zal de komende dagen geen ander adres hoeven te zoeken.

Vrijdag 1 mei
Het regent niet meer en het is goed weer om te wandelen.
Vinales is bekend vanwege het nationale park met bizarre bergen die steil oprijzen boven de akkers op de bodem van het dal: mogotes. In een vorig tijdperk waren de mogotes de zuilen tussen reusachtige grotten die later zijn ingestort. Ze zijn dichtbegroeid en lijken op overwoekerde ruines. De akkers worden nog op ouderwetse manier geploegd met "ossenkracht". Er staan ook veel schuren waarin tabak gedroogd wordt.
Er zijn excursies met een paard, de fiets of te voet, maar volgens mijn "informatiebron" kun je ook best
zonder gids en dat klopt ook.
Wanneer je echter naar het dal afdaalt moet je wel goed opletten welke paadjes je gebruikt om weer via
dezelfde weg terug te gaan. Op sommige punten heb je vanaf de weg die boven langs het dal loopt mooi
uitzicht op het dal.
Weer terug in Vinales is het dorpsplein een leuke plek om even te gaan zitten. Vanmorgen vroeg klonk er al muziek uit grote geluidsboxen en werd er al gedanst. 1 mei dag van de arbeid, is in Cuba natuurlijk een nationale feestdag, maar buiten de dansmuziek op het plein is daar weinig van te merken. In Havana is
dat wel anders. Daar zal het revolutieplein wel vol staan met mensen die naar de parade komen kijken en komen luisteren naar de toespraak van de president.
Vanmiddag ben ik naar een kleine botanische tuin geweest. Twee oudere zusters en hun broer verzorgen
deze tuin met bloeiende planten en vruchtbomen. Er zijn ook een aantal rariteiten, zoals een met
bierblikjes en een met plastic poppenhoofden versierde boom.
De rest van de middag is het goed toeven op de veranda en tijd om mijn verslag bij te werken en een boek fe lezen. De temperatuur is een stuk lager dan tijdens de fietstoer en 's-avonds is het zelfs fris; nederlands weer.

Zaterdag 2 mei
Het is bewolkt en ik weet niet of het wel droog zal blijven dus ik verzet de reservering voor de fiets naar morgen. Er zijn nog een paar bezienswaardigheden 6 km buiten Vinales dus daar kan ik ook naartoe
lopen; ik moet wel mijn kilometers maken voor de 4-daagse.
Onderweg zie ik een groepje die een excursie te paard maken. Omdat in alle excursies dezelfde
bezienswaardigheden zijn opgenomen volg ik ze over de rode smalle paadjes tussen de tabaksvelden. Een mooiere route dan via de doorgaande weg. Je wordt wel meteen aangesproken door de mensen die daar
wonen en vragen of je geen geld hebt zodat ze hun kapotte schoenen kunnen vervangen of een pen voor
hun kinderen. Aan geld geven moet je niet beginnen maar een pen heb ik wel bij me en ook met zeep
(meegenomen van een hotel) kan ik ze blijmaken want dat is hier moeilijk te krijgen. Op de terugweg ga ik nog langs bij een tabakschuur en loop met een groep toeristen mee naar binnen die daar uitleg krijgen
van de eigenaar. Het gaat op dezelfde manier als bij de andere excursies; een korte uitleg en dan door naar een ruimte waar ze koffie krijgen en sigaren kunnen kopen. De hele dag door zie je tourbussen door de
omgeving rijden. Het toerisme is hier goed in opkomst en de bewoners profiteren hiervan gelukkig mee.

Gisteren heb ik geinformeerd naar mogelijkheden voor vervoer terug naar Havana en het gunstigste voor mij is een minibustaxi voor 4 personen omdat ik dan bij het vliegveld afgezet kan worden. De grote
bussen die een lijndienst onderhouden met Havana hebbeb als eindpunt het grote busstation in Havana en dan moet ik van daaruit een taxi nemen naar het vliegveld. Er zijn voor maandag echter nog maar 3
personen. Wanneer er geen 4e persoon bijkomt wordt het wel duurder maaris het voor mij altijd nog
gunstiger dan met de lijndienstbus. Ik had afgesproken dat ik vandaag zou informeren of er al een 4e
persoon was dus heb vanochtend eerst even navraag gedaan. Helaas nog geen 4e persoon en het zal
wellicht bij 3 blijven omdat er weinig alleenreizenden zijn.
Eind van de middag opnieuw langsgegaan want morgen zijn ze gesloten dus het moet vandaag geregeld
zijn. Er is geen 4e persoon bijgekomen dus ik moet nu voor die 4e persoon betalen. De reden waarom dit niet evenredig wordt verdeeld is omdat de andere 2 dan kiezen voor de lijndienst die dan voor hen
goedkoper uitkomt.

Zondag 3 mei
Ik heb via de casa een fiets gehuurd. Het voordeel is dat de fiets wordt gebracht en opgehaald. De
eigenaren van de casa kunnen allerlei excursies voor je regelen en in prijs maakt het niets uit.
Maar wandelend en fietsend is er ook genoeg te bezichtigen. Ik ben dus met de fiets naar Cueva San
Tomas gegaan, 17 km vanaf Vinales. De grot is de grootste van Cuba en de op een na grootste van Latijns Amerika. De grot heeft 7 "verdiepingen" en de rondleiding is op de 6e en 7e dus je moet eerst een heel
stuk over de rots klimmen. Af en toe zijn er tussen de bomen wat "trapleuningen" gemaakt en dat is wel
nodig. Alle bezoekers krijgen een helm met hoofdlamp. Er is in de grot niets aangepast/veranderd, dus
aardedonker. De gids brengt de informatie met veel humor.
Het wegennet in Cuba is niet zo uitgebreid dus ik moet weer via dezelfde weg terug. Ik fiets nog een stuk ten noorden van Vinales om de 50 km voor vandaag rond te maken wat de eindstand van deze vakantie op 700 km brengt.
Daarna is het weer heerlijk relaxen op de veranda, voor de laatste keer want morgen ga ik weer terug naar huis.

Maandag 4 mei
Vanmorgen iets na 9 uur wordt ik opgehaald. Niet door een minibusje zoals ik verwacht had maar door
Een oude Chrevolet uit jaren 50/60. Omdat er nog 2 medereizigers opgehaald zullen worden ga ik voorin zitten. Wanneer ik voor mijn werk op reis zou zijn geweest had ik nooit mogen instappen: er zijn nl. geen autogordels. Er is echter geen alternatief. De oude auto’s die hier rondrijden hebben helemaal geen
autogordels. De andere 2 passagiers worden opgehaald en dan kunnen we in 1 rit door naar het
vliegveld. Onderweg krijgen we een stopteken van een politieagent maar het blijkt de vriend van de
taxichauffeur die een lift wil. Iets na 12 uur ben ik op het vliegveld. Ruim op tijd voor mijn vlucht die om
15.40 uur vertrekt. Na mijn laatste CUC’s te hebben besteed zie ik dat er al in rij staat voor de
incheckbalie en sluit maar alvast aan. Het gaat er echter niet zo efficiënt aan toe; na wachten, wachten,
wachten eindelijk door de douanecheck en dan is het meteen al tijd om te boarden!
Bij de tussenstop op Panama is er voor de vlucht voor reizigers met Amsterdam als eindbestemming ook nog een douanecheck.
Vanwege de harde zuidwesten wind landt het vliegtuig een half uur eerder op Schiphol. Milou had al
aangegeven dat ze me zou komen ophalen maar wat een verrassing toen bleek dat ook Marjolein en Max erbij waren. Een geweldige ontvangst. Een mooie vakantie achter de rug en veilig weer thuis!